In het voorjaar was het prachtig weer, en zeer warm toen we deze route liepen. De boeren waren volop bezig om het land in te zaaien. Maar we verloren onze GSM, en dan kun je maar één ding doen. Terug en zoeken. Gelukkig was er een eerlijke vinder die ons 's avonds opbelde. Een dag later hadden we onze GSM weer terug. Maar de route hadden we pas tot halverwege gelopen. In de herfst van 2007 waren we weer terug. Met de GSM stevig opgeborgen.

In de herfst ziet dit gebied er anders uit dan in de lente. De verse aspergebedden waren intussen helemaal verwilderd. De frisgroene blaadjes aan de bomen hebben intussen plaatsgemaakt voor ee mooi gekleurd dek. Niet voor lang want november staat voor de deur. En zo waren er nog veel meer verschillen.

Wat zegt Limburgs Landschap over dit gebied:
Dubbroek
Het Dubbroek (125 ha) ligt in en bij een oude Maasbedding tussen Maasbree, Baarlo en Hout-Blerick. In de jaren '50 en '60 verdween veel elzenbroekbos en werd vervangen door aangeplante populieren. Ook werden zeer natte hooilanden met populierenproductiebos beplant.

In deze toestand kocht Het Limburgs Landschap de eerste delen van het Dubbroek van de gemeente Maasbree. De gemeente behield indertijd echter het recht om de aanwezige populieren te mogen oogsten. Inmiddels zijn de productiebossen gekapt. Met financiële steun van onze beschermers zijn enkele landschappelijk zeer fraaie rijbeplantingen met populieren van de gemeente aangekocht. Allerlei bostypen zijn beeldbepalend in het Dubbroek.

In de laagste delen, waar vrijwel permanent water boven of dichtbij het maaiveld staat groeit elzenbroekbos. Op de overgang van de natte naar de droge gronden groeit essen-eikenbos met een soortenrijke struiklaag. Eind jaren '90 zijn in het gebied op drie plaatsen wilgen en riet verwijderd, en is de waterbodem tot op de veenlaag afgegraven. Zo kan de voortgaande verlanding helemaal opnieuw beginnen. Verspreid in het gebied liggen enkele graslandpercelen en open water. De Springbeek ontspringt in het Dubbroek.

Onderweg kwamen we langs "in 't Niet". Een ezelstal, een mini-camping met trekkershutten. Het zag er allemaal leuk uit. Vooral die ezels zijn een plaatje. Bekijk ook de website van in 't Niet een keertje.

In 't Niet
Een leuk wandel uitstapje voor het gezin met kinderen of familie is het maken van een ezeltocht waarbij de ezel de bagage draagt. De ezel fungeert als het ware als "rugzak op vier benen".

De kinderen kunnen af en toe uitrusten en meerijden op de rug van de ezel. Een kind is snel enthousiast over de ezel en zal dan ook graag meehelpen met roskammen, borstelen en optuigen.

Daarna ging het verder naar boerderij Dubbroek. In dit gedeelte loopt u langs verschillende gezellige boerderijen. Het landelijke straalt er hier van af.

Boerderij Dubbroek
Boerderij Dubbroek is een kleinschalig vollegronds tuinbouwbedrijf waar asperges, staakbonen en prei wordt geteeld. De werkzaamheden wisselen daarom met de seizoenen.
De oude langgevelboerderij, die tegen het natuurgebied Dubbroek aanligt, biedt een authentieke aanblik met zijn oude stallen en schuren. Er gaat een grote rust vanuit.
De ezels, de kippen, de moestuin en de boomgaard geven extra charme aan het geheel.

Wie zijn wij?
Wij, Mat Lenders en Sitske van der Leek, wonen, werken en leven samen met onze twee kinderen op Dubbroek. Mat en Sitske hebben beiden een sociaal-agogische achtergrond en jarenlange ervaring in het werken met mensen met verscheidene hulpvragen.

En wat doen wij?
In 2001 zijn wij officieel gestart als zorgboerderij. Sindsdien bieden wij een werkplek aan mensen met een verstandelijke beperking in een samenwerkingsverband met Dichterbij.

Dagbesteding
Ons streven is een ieder die hier de dag doorbrengt tot zijn recht te laten komen in werk/bezigheden die aansluiten bij diens interesse en vaardigheden.Er is een grote variëteit aan werkzaamheden, die grotendeels bepaald worden door de seizoenen en de teelt van het moment. Voor zowel de asperges, de bonen als de prei geldt dat het product gezaaid, verzorgd, geoogst en verwerkt moet worden, elk gewas op zijn eigen wijze.
Daarnaast is er de dagelijkse zorg voor de ezels, de kippen, de poezen, de moes -en tiloementuin. Hout zagen, bos opschonen , snoeien, onderhoud aan gebouwen en terreinen.

En dan komen we in het natuurgebied Dubbroek aan. Niet echt foto-geniek. Dat was in het voorjaar beter. Het is in ieder geval een rustig gebied waar je verder lekker wandelen kunt. Bij de parkeerplaats kwamen we een informatiebord tegen. En die teksten hebben we op de foto gezet. De foto's zijn van de omgeving. Leest u maar even mee.

Het Dubbroek is van oosprong een oude arm van de Maas. In het Dubbroek is nu bos in alle soorten en maten te vinden. In de lage natte delen, waar het grondwater boven het maaiveld komt, groeit elzen-broekbos en populierenbos. Op de hoge steilrand in de zuidwestpunt van Dubbroek vindt u eiken-berkenbos en naaldbos. Hier ligt ook de bron van de Springbeek die bij de watermolen van Hout-Blerick de Maas instroomt. Op de overgang van hoog naar laag vindt u essen-eikenbos. Vanuit een dichte onderlaag fluit de nachtegaal en in het wilgenstruweel rond het moeras broeden dodaars en waterral. De plassen in Dubbroek zijn eind jaren negentig, tijdens een natuurherstelproject tot op de veenbodem. afgegraven.

Broekbos
De naam Dubbroek verwijst niet naar een kledingstuk
maar naar een type gebied. Het gaat niet om 'de broek", maar om 'het broek". Broek is drassig land, vaak in een beekdal, waar oorspronkelijk broekbos groeide. Meestal gaat het om elzenbroekbos. Langzamerhand is het merendeel van de broeken door ingrepen van de mens uitgedroogd. Beken slingeren niet meer zoals vroeger, maar zijn strak en recht gemaakt om het water sneller af te voeren. Ook grondwater komt steeds dieper te liggen doordat steeds meer water uit gebieden rondom een broek meteen de sloot of het riool in gaat en geen kans krijgt om ondergronds naar het broek te stromen en daar als kwelwater aan de oppervlakte te komen.

Kwelwater - olie of ijzer?
Niet schrikken als u hier op het wateroppervlak een veelkleurig laagje ziet wat op olie lijkt. Dat is zeer waarschijnlijk geen olie, maar alleen een goede imitatie. Dit gebied bevat gelukkig nog steeds kwelwater. In Limburg bevat dat vaak ijzer, vandaar de roestbrui-ne kleur van het slootwater hier. Als ijzer reageert met zuurstof in de lucht, slaan ijzerbacteriën hun slag. Zij vormen een laagje op het water, compleet met regen-boogkleuren. Net olie dus. Het verschil is echter makkelijk te achterhalen. Roer met een stokje in het water. Breekt het olieachtige laagje, dan zijn het ijzerbacteriën. Blijft het één laag, dan is het echte olie.

Pinksterbloem
Onder de elzen kan hier in april een wit-rose waas hangen van duizenden pinksterbloemen. 's Nachts en wanneer het koud is en regent, slapen de bloemen. Ze sluiten zich dan half en laten hun kopje hangen. De pinksterbloem krijgt nogal eens vreemde gasten op bezoek: de larven van het schuimbeestje. Deze larven zuigen plantensap op. Tegelijkertijd ademen ze lucht uit in een zeepachtige vloeistof waardoor schuim ontstaat. Het wordt koekoeksspog genoemd. De larven voorkomen ermee dat ze uitdrogen en het is een goede bescherming tegen vijanden.

Nachtegaal - Limburgs symbool
"Waar int bronsgroen eikenhout, 't nachtegaaltje zingt", zo begint het Limburgse volkslied. De nachtegaal is samen met een eikenblad dan ook het beeldmerk van Het Limburgs Landschap. Hier in Dubbroek is zijn luide en welluidende zang op zwoele voorjaarsavonden te horen. De nachtegaal zingt vaak vanuit dichte begroeiing van bramen, brandnetels of meidoorn. Daardoor is hij veel moeilijker te zien dan te horen.

Laarzenpad
Het Dubbroek is van oorsprong erg nat. De paden kunnen daardoor plaatselijk drassig zijn. Aangepast schoeisel is dus aanbevolen.

Van het Dubbroek lopen we verder naar naar hte Mortelsven. Dit is een visvijver waar we op deze mooie herfstdag geen enkele visser zien. Het uitzicht op deze vijver is wat moeilijk door de stevige begroeiing. Misschien verwaarlozing? Lees het zelf.

Mortelsven
De visvijver het Mortelsven ligt diep verborgen in een bos bij de gemeente Maasbree en buiten het bereik van lawaai en overlast. Deze zeer natuurlijke visvijver met een oppervlakte van 1,5 ha heeft het diepste punt op een 3 meter liggen en een gemiddelde van 2 meter met enkele diepe stukken.

We gaan nu over van de Dubbroek route naar de Blerickse bergen route. Niet dat u gelijk de bergen in trekt. Maar het wordt wel iets glooiender. Een mooi gedeelte van deze wandeling. Vooral nu de bladeren nog steeds mooi rood kleuren. Het pad slingert door het bos en je loopt een paar meter boven het maaiveld.

Het voordeel van deze rode bladerfoto is dat onze hond prima opvalt.

En zo loopt de route weer terug richting parkeerplaats. Het laatste deel gaat de verre buitenwijken van Maasbree. Rustige wegen waar je vrij ongestoord kunt lopen. En zo lopen we langs de Achterste Kockerse. Ook dat heeft een verhaal.

Achterste Kockerse
De oudste vermelding van deze boerderij is van 1369 onder de naam Kockerslo. Zij vormde samen met Voors-Kockerse één bezitting van twee kampboerderijen en heette toen de Kockersloyer hoven. Voorste-Kockerse is halverwege de 20e eeuw gesloopt. De naam Kockerslo veranderde in de loop der eeuwen via Koxerslo, Koeckersloey, Koekersloo tot Achter-Kockerse.

De oorsprong van het huidige gebouw stamt uit eind zeventiende eeuw en is een hallenhuisboerderij. Dit is een huis waarvan de gebindconstructie vrij in de ruimte staat. Hierop rust het dak, en de muren geven slechts de functionele verdeling van de ruimtes aan. Ook het metselwerk in de voorgevel is nog origineel, maar de bovendriehoek is opgemetseld waardoor het oorspronkelijke z.g. wolfeinde in het dak verdwenen is.

Door de tijd heen heeft de bouw diverse aanpassingen ondergaan, afbraak schuur, aanbouw woondeel, maar de wezenlijke elementen van een hallenhuis zijn gebleven. Ook de landschappelijke ligging is karakteristiek middeleeuws.

De drie-eeuwen oude kastanjes zijn mede getuige van een flink stuk geschiedenis hier. En., probeer maar eens met z'n allen deze knapen te omarmen!

"De Greune Lông"

Vlak voor de parkeerplaats lopen we tegen een klein kapelletje aan. Op een plaatje staan kapel van de moeder van Barmhartigheid anno 1695. Verder geen beschrijving. Maar nu brengt het Internet uitkomst.

Kapel moeder van Barmhartigheid
Het gehucht Rooth of 't Rooth ligt noordoostelijk van het dorp Maasbree, drie kilometer van het centrum van het dorp. De kapel staat rechts voor de kruising Venloseweg / Provinciale weg (N 275) bij de hoeve De Plaats. De bakstenen kapel (inwendig 3 m breed en 4,25 m diep) heeft een driezijdige rechtgesloten afsluiting, steunberen op de hoeken en een façade met een topgeveltje.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog is hoeve De Plaats verwoest; na de oorlog is een nieuwe boerderij gebouwd. In 1952 zijn brokstukken van de oude hoeve gebruikt om de gehavende kapel in zijn oorspronkelijke staat te herstellen. De restauratie stond onder leiding van architect Jules Kayser.

Boven het altaar is tegen de muur een glazen kast aangebracht (1,90 m hoog en 1,10 m breed), waarin op een sokkel het Mariabeeld staat. Boven het beeld is op de muur geschilderd 'Moeder van Barmhartigheid' en op het houten altaar staat in gestoken letters 'O.L.Vr. in 't Rooth B.V.O.'

Voor de oorlog was de kapel van binnen geheel blauw geschilderd met een sterretjesversiering op het houten plafond. In 1954 kreeg het interieur van de kapel een nieuw aanzien door het werk van twee jonge kunstenaars. Het initiatief daartoe ging uit van de toenmalige Maasbreese pastoor Hillenbrandt.

De Maastrichtse kunstschilder Libert Ramaekers bracht wandschilderingen aan en de eveneens Maastrichtse glazenier Harrie H. Eggen beglazing. De laatste beeldde de annuntiatie (rechts), de geboorte van Christus in Bethlehem (links) en de vlucht naar Egypte (boven de deur) uit. Ramaekers schilderde het gehele interieur eerst diepblauw. Op die achtergrond beeldde hij op het houten gewelf aan de voorzijde - boven het Mariabeeld - een geel kruis uit geflankeerd door twee gele duiven. Op de wanden van de kapel staan aanroepingen uit de litanie van Loreto. Achterin de kapel zijn apostelen en evangelisten geschilderd. De plaatselijke bevolking had er moeite mee dat het vertrouwde devotionele karakter van hun Roother Mariakapel hiermee verloren ging. In 1996 zijn de schilderingen gerestaureerd door Sjaak Kranen uit Panningen.

De kapel is eigendom van de 'Stichting Wegkapellen, Maasbree'. Zij zorgt met subsidie van de gemeente voor het onderhoud van het bedehuisje dat op de monumentenlijst staat. De buurt 't Rooth verzorgt het dagelijkse onderhoud van de kapel (de sleutel is verkrijgbaar op Venloseweg 125).