Gastel - Beverbeek

GPSwalking.nl - GPS wandelingen | Mooie GPS wandelingen in binnen- en buitenland

Gastel - Beverbeek

Korte beschrijving

Laatst bijgewerkt op 26-02-2012

Een mooie gevarieerde wandeling in de dal van de Warmbeek tussen Gastel en Achel . Hier treft u een mooie natuur aan, rustige paden, veel afwisseling. Onderweg een aantal leuke punten zoals een kapel, grafheuvels, een stuw, een ruine en een geologische tuin. Ook de geschiedenis komt aan bod bij de IJzeren Draad, een overblijfsel uit de eerste wereldoorlog. De 24 kilometers vliegen zo voorbij.

Kenmerken

Startpunt:	Gastel, bij de Sint-Corneliuskapel
Startlocatie:	Noord-Brabant , Nederland
Coördinaten	N51.284952 E5.556121
Afstanden:	24, 24, 21, 16, 12 km
Type:	Akker, Beek, Bos, Dorp, Open, Vergezicht
Begaanbaar:	Doorgaans goed begaanbaar
Rolstoel:	Niet bekend
Honden:	Aangelijnd
Horeca:	Onderweg
Gelopen op:	06-10-2011

Route informatie

Een GPS wandeling van 24 km tussen Gastel en Achel (B).
Er zijn verkortingen van 21, 16 en 12 km van deze wandeling beschikbaar.
Een klein stukje van de wandeling is minder goed begaanbaar, we hebben een alternatieve route gemaakt voor diegene die liever op een goed pad blijven lopen.
Er is een WPT-RTE route beschikbaar.
Bij de start en in Achel-centrum komt u horeca tegen.
In de zomermaanden zijn er veel muggen rondom de route, wat Deet meenemen is aan te raden.

Langere beschrijving

GPSwalking.nl We starten deze wandeling in het rustige dorp Gastel. Het is nog fris maar het beloofd een prachtige (wandel) dag te gaan worden. Dat wordt genieten.

Na korte tijd lopen we het dorp uit en de natuur in.

Gastel
Gastel is een dorp (700 inwoners) gelegen ten noorden van Budel in de gemeente Cranendonck (provincie Noord-Brabant). Tot 1821 was Gastel een zelfstandige gemeente. Daarna behoorde het dorp tot 1925 tot de gemeente Soerendonk, Sterksel en Gastel en van 1925 tot 1997 tot de gemeente Maarheeze.

Gastel was in de tweede helft van de negentiende en de eerste helft van de twintigste eeuw vooral bekend door de bedevaart naar de kapel van de heilige Cornelius. Deze ging vaak gepaard met een bezoek aan een van de vijf cafés, waardoor Gastel de naam Klein Antwerpen kreeg.

Reeds vanaf de middeleeuwen behoorde Gastel tot de parochie Budel, maar er bestond hier aan het einde van de 15e eeuw een kapel die gewijd was aan Maria en de vier noodhelpers: Sint-Cornelius, Sint-Quirinus, Sint-Hubertus en Sint-Antonius abt. Na de Vrede van Münster in 1648 werd de kapel door de protestanten gebruikt, tot ongeveer 1800. Sinds 1803 was er een school in gevestigd, maar niet lang na 1831 werd de kapel gesloopt. Het schooltje werd toen verplaatst naar een ander gebouw dat waarschijnlijk, toen de school in 1855 werd opgeheven, verbouwd werd tot de huidige kapel. Tot 1926 vervulde de kapel een bescheiden rol in het plaatselijke geloofsleven.

Na dat jaar begon de verering van Sint-Cornelius een steeds grotere rol te spelen: Er werden meer missen gelezen en de kinderzegen trok vele gelovigen. Er werd ook een broederschap opgericht ter ere van de heilige, in 1927.

Plannen om tot de stichting van een eigen parochie te komen gingen niet door, maar ter compensatie werd de kapel in 1930 grondig opgeknapt, zodat ze geschikt bleef voor misbezoek. Vanaf 1963 kreeg men toestemming tot het vieren van een wekelijkse mis, en gedurende het octaaf van Sint-Cornelius, van 16-23 september, tevens relikwieverering.

In 1976 vond een grondige renovatie van de kapel plaats, waarbij ook een schilderij in de kapel is aangebracht van de Fons Groenland uit Heeze.

Het is heerlijk rustig onderweg. Het voordeel van vroeg op pad zijn is dat je weinig mensen tegenkomt. We lopen tegen een paar informatieborden aan.

Het leefgebied van de knoflookpad

De verbindingszone tussen het Hondsven en de Groote Heide is zeer geschikt voor de knoflookpad. De pad leeft immers in de stroomdalen van beken en rivieren. Daarnaast bestaat het leefgebied van de pad uit rivierduinen en kleinschalig agrarisch landschap met bos in de nabijheid. De pad graaft zich geregeld in en heeft daarom de aanwezigheid van open zandplekken omringd door vegetatie nodig; het zand moet een zodanige structuur hebben dat het goed vergraafbaar is. Al deze elementen, die voor de knoflookpad van belang zijn om te overleven, zijn in dit unieke gebied aanwezig.

Hoe herkent u een knoflookpad?

U zult niet snel een knoflookpad tegenkomen. Hij is namelijk vrijwel uitsluitend 's nachts actief. Kenmerkend voor de knoflookpad zijn de uitpuilende ogen met verticale pupillen. Daarnaast is de pad grof van formaat. De kleur van de pad varieert van lichtgelig tot bruin. Op de rug heeft de pad een patroon van donkere vlekjes en op de flanken bevinden zich vaak rode of oranje vlekjes. De pad plant zich voort in grote diepe poelen die voedselrijk zijn. Het dier kan zo'n 6 cm groot worden. De naam'knoflookpad' dankt hij aan de knoflookachtige geur die bij gevaar zou worden afgescheiden. In de praktijk wordt die echter maar zelden geroken.

Ecologische verbindingszone

U bevindt zich in de ecologisch ingerichte verbindingszone tussen het Hondsven en de Groote Heide, en nabij de Strijper Aa. EVZ's zijn lijnvormige stroken grond met een breedte van 20 tot 25 meter, meestal gelegen langs wegen, spoorlijnen, waterlopen of dijken, waardoor natuurgebieden met elkaar in verbinding staan en waarlangs dieren zich kunnen verplaatsen.

Ook andere diersoorten profiteren

De inrichting van de EVZ wordt vooral afgestemd op de knoflookpad en andere amfibieën die in het gebied aanwezig zijn, zoals de alpenwatersalamander, rugstreeppad, bastaardkikker, bruine kikker, gewone pad, groene kikker en de kleine watersalamander. Doordat voor deze soorten poelen, ruigtes en een soortenrijke begroeiing worden aangelegd, hebben andere diersoorten hier ook voordeel van. Vooral reptielen, dagvlinders, libellen en struweelvogels zullen het gebied (nog) meer gaan gebruiken.

Goede samenwerking

De ontwikkeling van EVZ's maakt onderdeel uit van de herinrichting van het platteland, ook wel reconstructie genoemd. Op tal van plaatsen komen nieuwe natuurgebieden tot stand, krijgen rivieren de ruimte, blijven dorpen leefbaar en kan landbouw zich ontwikkelen op duurzame locaties. Gezamenlijk dragen alle projecten bij aan een vitaal, mooi en schoon platteland voor alle inwoners en recreanten. Gemeente Cranendonck werkt samen met Waterschap De Dommel, Stg. Ravon, het IVN, Stg. Brabants Landschap en de provincie Noord-Brabant aan de EVZ. In regio Cranendonck zijn een aantal van deze partijen verenigd in de reconstructiecommissie Boven-Dommel. Kijk op www.boven-dommel.nl voor meer informatie hierover.

We lopen de Nederlands-Belgische grens over. Een tweetal grenspalen geven aan prima aan. We pakken een stukje fietspad mee dat erg in trek is bij joggers. Dan komen we weer een informatiebord over een grenskapel tegen die hier vroeger gestaan heeft. Een lange wandeling voor de gelovigen.

Grenskapel in de Achelse heide

In 1648 werd het einde van de Tachtigjarige Oorlog, tussen de protestantse Noordelijke en de katholieke Zuidelijke Nederlanden, bezegeld met de "Vrede van Munster". Zo kwam er ook een duidelijke scheiding tussen het protestantse noorden en het katholieke zuiden. In het noorden werden alle katholieke kerken gesloten en de priesters verjaagd. De katholieken uit de noordelijke Nederlanden vonden al snel een oplossing: net over de grens bouwden ze grenskapellen, waar ze toch nog hun geloof konden praktiseren.

De kapel, bijgenaamd het 'Oratorie van Verckensweerth', werd in 1656 opgericht door pastoor Tielens van Valkenswaard. Het is niet bekend tot wanneer de grenskapel precies werd gebruikt Wel staat vast dat Mgr. D'AUamont, bisschop van Roermond, de grenskapel bezocht tussen 1662 en 1666 en eraan duizenden gelovigen het Vormsel toediende.

Vanaf 1670 konden misvieringen weer doorgaan in bescheiden schuilkerken in het eigen dorp. De voormalige katholieke kerkgebouwen bleven immersin protestantse handen.

De kapel verdween, tot in 1955 onder leiding van pater Dominicus de Jong een archeologische opgraving werd uitgevoerd. De sporen wijzen op gelijkenis met een voor de Kempen typische driebeukige schuur. De kerk was 30 m lang en 8,50 m breed. De ruimte voor de gelovigen was 25 meter lang, bet koor 2,50 meter met daarachter nog een sacristie en een bergruimte.

Pastoor Tielens kocht ook nog moeirassige grond langs de Tongel-reep en bouwde er een pastorie, bijgenaamd Weerderiiuys', waar zidi nu de Adielse Kluis bevindt Later kocht Peter van Eijnatten de voormalige pastorie van de grenskapel en stichtte er in 1686 een hermitage, een gemeenschap van broeders die samenleefden in werk en gebed.

In 1956 verkreeg de Achelse Kluis vanwege de vorige eigenaars Gillès de Pélidiy en de la Kethulle de Ryhove het eigendomsrecht van de historische plek.

Een nieuw leven

Toen hier de grenskapel stond, zag de plaats er heel anders uit De grenskapel bevond zich midden in de natte heide met vennen. Tot halfweg de 20ste eeuw was het Wolfsven 's winters een hectare grote plas waarop geschaatst werd. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw is de hele omgeving gedraineerd en werd de heide omgevormd naar akkers.

De site van grenskapel was in de loop der jaren overgroeid met gras en bomen. Dankzij de samenwerking tussen verschillende partners is het bos gedund en het gras geplagd. Zo ontstaan warme plekken, gunstig voor heideherstel en aantrekkelijk voor de heivlinder, adoptiesoort van de stad Hamont-Achel, en andere heidesoorten, zoals de veldkrekel.

GPSwalking.nl

Er werd een mooie randwal aangelegd rond deze archeologische site. Met hout van plaatselijke eiken is een houten kruis en een voetbrugje geplaatst.

We slaan richting Achel in. We lopen door een ruime boslaan richting de Laathoeve Beverbeek.

De Laathoeve Beverbeek

Reeds in 1360 wordt deze hoeve als een laathoeve van Grevenbroek vermeld. Deze boerderij was omringd door een gracht. In 1680 verwerft Gerard Beckers, luitenant-drossaard van het ambt Pelt-Grevenbroek de goederen van Beverbeek in erfpacht. Kannunik Leonard Lepas die in 1754 eigenaar was, laat in de hoeve een huiskapel inrichten.

Het goed wordt in 1874 openbaar verkocht en komt daardoor in handen van Peter Slegers die in de onmiddellijke omgeving het kasteel van Beverbeek laat bouwen. In 1936 komt de boerderij bij erfenis in bezit van de K.U.L. (Katholieke Universiteit van Leuven - die nu nog grote eigendommen rond de hoeve bezit) en gaat in 1993 over in privé-handen, de huidige bewoner-uitbater.

Het hoevecomplex werd omwille van zijn uitzonderlijk sociaal-historisch belang in 1980 beschermd.

Opeens lopen we tegen De Waag aan. De grote schuilhut die hier staat is prima te gebruiken om even uit te rusten of te schuilen. Van De Waag zelf is weinig meer over dan de funderingen. Een klein stukje verder ligt een geologische tuin. 500 miljoen jaar is hier evenredig weergegeven. Jammer genoeg is de helft van de bordjes verdwenen.

De Waag

De waag was een 'gemeentelijk' gebouw, opgericht in 1772 waar het graan uit de dorpen Achel. Lille en Hamont verplicht gewogen werd. Vroeger moesten de boeren hun graan laten malen op de molen (banmolen) van de heer. In 1771 kochten de drie gemeenten dit recht over en bouwden zij de Waag om discussies over het tekort aan maal, omdat de molenaar wel eens meer graan afhield dan hij mocht, uit de weg te ruimen.

De Waag was gelegen tussen de twee bestaande molens, nl. de watermolen van het Mulke en de windmolen bij de Waag. De Waag bleef slechts 30 jaar in dienst. In 1800 werd de windmolen vernield door een orkaan en niet meer heropgericht.

Daarom werd in Hamont in 1804 de stenen Napoleonsmolen (graan- en oliemolen) gebouwd, gefinancierd door de Teuten. Omdat ook de Franse bezetter het oude maalrecht niet erkende, waardoor iedereen kon laten malen waar hij wou, vervalt de functie van waaghuis en wordt een gewone boerderij. Deze hoeve bleef bewoond, tot 1956.

We komen onderweg veel leuke punten tegen. Net voordat we bij Achel zijn lopen we tegen een kapelletje aan. Verscholen achter het groen staat een klein bordje waarop te lezen is dat hier vroeger een legerbaan gelegen was.

Militaire dijk

Gedeelte van de legerbaan door het verdrag van Zonhoven in 1839, tussen België en Nederland gereserveerd voor Nederlandse troepenverplaatsingen vanuit Maastricht naar het moederland. Het tracé liep over Bree en Bocholt naar Achel.

Kapel O.L. Vrouw in nood

In 1838 werd deze kapel opgericht in opdracht van mevrouw Wauters - de Sallez.

Deze Hasseltse kocht het Kasteel Genenbroek met de daarbij horende gronden van de erfgenamen van de laatste Heer van Achel, Pieter Godfried de Leonaerdts. In 1852 komen deze eigendommen in bezit van minister van staat, graaf de Theux de Meylandt. De erfgenamen lieten in het begin van de vorige eeuw aanpassings-werken uitvoeren in gotische stijl. In 1986 koopt de kerkfabriek Sint-Monulphus en Gondulphus de kapel van baron Marcel Pecsteen.

Deze kapel is tot de dag van vandaag een geliefde rustplaats voor de wandelaars. De jaarlijkse bedevaart is op 1 mei. Het is van ouds een vertrouwde gebedsplaats voor de inwoners uit Hamond en Achel.

We besluiten een ommetje door Achel te maken om even te kunnen genieten van een lekker terrasje. Onderweg naar het centrum komen we nog een klein kapelletje tegen.

Achel

Achel is een dorp in de Belgische provincie Limburg en een deelgemeente van Hamont-Achel.

Achel is bekend vanwege de Achelse Kluis, een trappistenklooster dat ook deels op Nederlands grondgebied ligt. Dit klooster brouwt zijn eigen bier, het trappistenbier genaamd Achel.

De eerste schriftelijke vermelding van Achel is uit 1139, toen de naam als 'Achile' werd geschreven. Aghel en Aeghelen zijn recentere benamingen. De naam is samengesteld uit de woorden 'aha' (water) en 'lo' (bos). De naam betekent dan: 'waterrijk bosgebied'. Het water betrof de Warmbeek.

we komen een gietijzeren dorpspomp uit 1868 tegen. Deze diende voor het drinkwater voor de bevolking en hulp bij de brandbestrijding.

Vanuit Achel zijn we al weer snel in de natuur. We komen langs een vernuftige waterkering. Het is goed dat er een bordje staat, anders hadden we er zo langsgelopen. Even later lopen we langs een klein sluisje.

Vernuftig systeem van een watering 1894-1914

Vanuit het Kempisch Kanaal werd kalkhoudend Maaswater aangevoerd door een bovensloot (regol) die, voorzien van dijken, hoger lag dan het omliggende land. Door middel van pluizen kon het water hierin opgehoogd worden, zodat het gemakkelijk in KLEIN SLOTEN (fossé) vloeide die haaks op de bovensloot gegraven waren. Het terrein langsheen deze kleine sloten was aan weerszijden ingedeeld in hellende bedden. Waar twee bedden hoger samenkwamen werd een (BOVENZOUW) voorzien; waar ze lager samenkwamen was een (ONDERZOUW) gegraven.

Het water dat in de kleine sloot vloeide, kon nu in de bovenzouw lopen, vanwaar het langzaam over het hellend bed naar de onderzouw zijpelde. Van de onderzouwen liep het bruikte water naar de kleine sloten die het water afvoerde naar de (ONDERSLOOT) of de Warmbeek.

Deze sloten en bedden werden met grote precisie genivelleerd. De sloten en zouwen werden elk jaar opnieuw uitgediept (geveegd) en geëffend om het juiste niveau te behouden.

De Kleppen

Door sluisdeuren of luiken kon het overtollige water naar de Warmbeek afgevoerd worden. In de loop van 1998 werden deze kleppen of sluisdeuren (in de boden van deze betonnen bak) vernieuwd.

Het grote schut

Door deze sluis te sluiten (door middel van balken) deed men het water in de bevoorradingssloot stijgen zodat de stootjes van de Warande (en de Vraan) zich vulden en het water over de bedden kon zijpelen.

Het aquaduct

Via het aquaduct (een betonnen bak) gegoten over de warmbeek kon men het water van de beek naar de "Eilandjes" sturen. Dit aquaduct is heden volledig verdwenen.

Nu komen we langs 2 grafheuvels. De informatieborden geven uitleg.

Grafheuvels Grote Haart

De oudste tekenen van menselijke aanwezigheid in onze regio zijn de grafheuvels. De grafheuvels van de Grote Haart dateren uit de vroege ijzertijd (700 - 450 voor Christus).

De verbrande resten van de overledene werden in een urne gedaan. De urne werd in een aarden heuvel geplaatst. Meestal waren die heuvels rond of ovaal. Soms waren ze ook voorzien van een palenkrans. Het grafveld van de Grote Haart (Pastoorsbos) was ongeveer 2 ha groot.

Meer informatie over de grafheuvels vind je in museum Grevenbroek in het Simonshuis in Achel.

Grafheuvels Haarterheide

Deze vrij grote grafheuvels dateren uit de late bronstijd (ongeveer 1400 jaar voor Christus). Zij waren opgebouwd uit heideplaggen en omgeven met een palenkrans.

Deze heuvels bevatten lijkresten die in een boomstamkist werden bijgezet. In de onmiddellijke omgeving bevindt zich Het Boskerkhof (aangelegd in 1978). De begraafcirkels op dit kerkhof vinden hun inspiratie in de ronde grafheuvels uit de brons-en ijzertijd.

De natuur is dit gebied is mooi. Vergezichten wisselen meer beboste stukken af. Domein Beverbeek is een prachtig wandelgebied.

Welkom in het Domein Beverbeek

Dit domein is eigendom van de K.U.Leuven en wordt beheerd door het Laboratorium voordos, Natuur en Landschap. Het omvat 165 ha, waarvan 90 ha bos en natuur. De overige gronden zijn in landbouwgebruik, hetzij als weiland, hetzij als akker.

De Warmbeek, de Beverbeekloop en de Rioolheek snijden hier door het landschap. Deze beken, met daartussen hogere zand ruggen maken dat het gebied sterk varieert qua vochtigheid: van zeer nat tot droog. De verschillen in vochtigheid vertalen zich in verschillende vegetaties en in een aangepast bodemgebruik.

Op de mëest vochtige gronden komen de natuurwaardeoop de eerste plaats. De drogere percelen worden gebruikt voor landbouw of bosbouw. Dit alles samen vormt een gevarieerd landschap van opgaand bos en met eiken omzoomde weiden tot prachtige pareltjes natuur.

Houtkanten en bomenrijen

Typisch aan weilanden in Limburg en zeker hier in het domein Beverbeek is het voorkomen van kleine landsschapselementen in de vorm van houtkanten en bomenrijen die de weilanden en akkers omzomen. Iedereen heeft de majestueuze galerijen van de Zomereik al wel opgemerkt.

Sinds enkele jaren wordt er meer zorg aan deze kleine landschapselementen besteed. In het verleden zijn er al wel eens houtkanten verdwenen en af en toe waaiden er wel eens eiken tussenuit bij storfhweer. Om het landschap zoveel mogelijk te bewaren, zijn er recentelijk enkele houtkanten in ere hersteld en werden op verschillende plaatsen eiken tussengeplant. Deze werkzaamheden gebeuren in overleg met de landbouwers, die mee instaan voor het duurzaam beheer van deze schitterende landschappen.

Opeens lopen we tegen de "ijzeren draad" aan. Een stukje geschiedenis van nu bijna 100 jaar geleden. Het informatiebord is moeilijk leesbaar in de volle zon, maar het verhaal de moeite meer dan waard.

De ijzeren draad

Op brutale wijze viel Duitsland in 1914 België binnen en voerde tot 1918 een verbeten strijd aan de IJzer. Ook de plaatselijke bevolking was het slachtoffer van deze nutteloze oorlog. De grensbewoners zoals die van Hamont-Achel kregen het hard te verduren door de aanleg van een hermetische afsluiting van de grens. De bezetter wilde elk contact met het vrije Nederland beletten.

Merkwaardig genoeg vergat Duitsland in 1915 het gebied van Hamont-Achel af te sluiten. Onze gemeente kwam aldus in Niemandsland te zitten. In 1916 werd de toestand rechtgezet en werd de afsluiting tot op de grens gebracht.

In de volksmond noemde men deze gehate afscheiding de elektrische draad. In Hamont-Achels dialect: "den droad".

De militaire Duitse overheid installeerde vanaf april 1915 een driedubbele afsluiting bestaande uit 5 à 7 boven elkaar gespannen draden. De middelste draad werd geladen met een electrische hoogspanning (ongeveer 3000 volt wisselspanning). Een lijn aan de Belgische zijde en een aan de Nederlandse zijde diende als waarschuwing.

De hele grens van Voeren tot Zeeland werd aldus afgesloten en extra bewaakt door oudere Duitse militairen. De hoogspanning werd op regelmatige plaatsen geleverd door opgeeëiste bedrijven. De sectie tussen Neerpelt en Bocholt werd gevoed door ede elektrische centrale van de buskruitfabriek van Kaulille.

Doch onze voorouders lieten zich niet zomaar afschrikken door de draad. Vele probeerden nog steeds de grens over te gaan als spion of om zich te dienste te stellen an het geallieerde leger. Talrijk zijn echter ook de slachtoffers die letterlijk aan de draad bleven plakken.

Technische gegevens

De grensversperring was niet overal op dezelfde wijze uitgevoerd. In Hamont-Achel was de toestand als volgt:

6 stroomdraden ca. 5 mm dik vestigd aan porseleinen 'potjes'.
Dennenhouten palen ca. 1,8 tot 2 m hoog.
om de 50 m een hoge paal met aanvoerleiding voor de elektrische stroom.
De stroomdraden waren ca. 30 cm van elkaar gescheiden.
De onderste draad bevond zich op 25 cm van de grond.

Dichtbij de ijzeren draad staat verborgen in de bossen een oude douanepaal uit 1662.

Douanepaal

Deze douanepaal is van de admiraliteit van de Maze uit 1662. Hier bij de kruising van de wegen van Budel, Leende en Maarheeze naar Hamont en Achel vond heffing van konvooien en licenten plaats.

We lopen weer richting Gastel waar nog een leuke horecagelegenheid met groot terras op u wacht. Dit was een heel aardige wandeling door een prachtige natuur.

Geraadpleegde websites:

POI's

Alternatieve parkeerplaats N51.2541 E5.4812
De Waag N51.2664 E5.5059
Den Draad N51.2820 E5.5280
Douanepaal N51.2820 E5.5284
Gastelsche Heide N51.2914 E5.5263
Graafheuvel Haarterheide N51.2611 E5.5112
Grenskapel N51.2950 E5.5060
Grote haart N51.2561 E5.5038
Horecagelegenheden N51.2522 E5.4795
Informatiebord N51.2915 E5.5414
Kapel O.L. Vrouw in nood N51.2534 E5.4951
Laathoeve Beverbeek N51.2785 E5.5124
Moeilijk begaanbaar gedeelte N51.2777 E5.5283
Monument gedode soldaten N51.2840 E5.5532
Sluisje N51.2490 E5.4955
St Jozef N51.2539 E5.4851
Start/finish/parkeerplaats N51.2849 E5.5561
Waterkering N51.2511 E5.4951

Acties

Navigeer naar startlocatie Download (ZIP) Download (GPX) Bekijk kaart/tracks Bekijk de fotoserie Print wandeling tekst

Startlocatie

Reacties

Wij zijn benieuwd naar uw reactie. Wel hebben we een aantal spelregels waar we u even op willen attenderen

Alle velden moeten verplicht worden ingevuld.
Uw reactie wordt pas na goedkeuring zichtbaar in de lijst ervaringen.
Uw e-mail adres niet wordt getoond op de site.
De webmaster behoudt zich het recht uw tekst aan te passen.
Het is niet toegestaan email-adressen, enige weblinks of schuttingtaal in de tekst op te nemen. Bij veelvuldig misbruik kan u de mogelijkheid van opslaan worden ontzegd.
Als u ons een link wilt doorsturen dan a.u.b. per email.

English texts will not be accepted. All input needs to be approved by the webmaster on forehand before be visible on this website. So save yourself the trouble.