Ik ben voor twee dagen te gast bij B&B Dalauro in Eyserheide. Laura Lazzarini en Rob Kemmeren zijn de drijvende krachten achter Dalauro. Dalauro is een mooie bed en breakfast met de natuur aan je voeten. Laura en Rob hebben een voormalige stal omgebouwd tot een mooie B&B.

De slogan die zij gebruiken "Altijd Welkom" klopt als een bus. Je voelt je er heerlijk op je gemak en je wordt uiterst vriendelijk geholpen en te woord gestaan.

De kamers zijn netjes en mooi ingericht en van alle gemakken voorzien. Aan alles is gedacht. Het ontbijt is zeker luxe te noemen. Je wordt lekker verwend met van alles en nog wat. De hele B&B straalt luxe uit. Er is zelfs een sauna aanwezig. Zeker aan te bevelen na een goede wandeling. Dalauro is geen wandel café. Maar Dalauro is wel een heel goede B&B voor als je wilt wandelen en daarna heerlijk wilt relaxen om je weer op te laden voor nog een dag wandelen.

Dalauro Bed & Breakfast, Eyserheide 27, 6287 NB Eys
Reserveren door: te bellen naar (043 3637027) of
door het invullen van het contactformulier op www.dalauro.nl

Ik was in augustus ook al eens blijven overnachten en dat was erg goed bevallen. Meteen had ik al het gevoel om hier naar terug te gaan en een gps wandeling te maken.

Rob Kemmeren van Dalauro heeft ook interesse voor het GPS gebeuren en zo hielden we contact om een afspraak te maken om te kijken of we een GPS wandeling konden maken in het mooie Zuid-Limburg.

B&B Dalauro heeft onlangs haar 1 jarig bestaan gevierd. Ik hoop dat ze er nog vele jaren zullen bij krijgen. Net Eyserheide verlaten te hebben pak ik gelijk het eerste pad naar rechts. Het pad loopt naar beneden en aan het einde weer omhoog. Iedere paar meter verandert het uitzicht. Het is grijs en nevelig maar dat mag de pret niet drukken. Heerlijk om buiten te zijn en te genieten van alles wat me voorgeschoteld wordt. Op de achtergrond de televisie toren van Eys. Dit is een herkenningspunt gedurende de gehele wandeling. We lopen er een stuk vanaf en dan eindigen we er vlakbij. Verder in het verslag kom ik hier nog op terug.

Waterput Trintelen
Deze historische waterput werd eeuwen geleden door de bevolking door kunradar en vuursteenlagen heen geslagen. Het oude puthuis werd in 1953 afgebroken en op de put werd een betonnen deksel gelegd.

Door de buurtbewoners van Trintelen werd het waterput huis weer herbouwd in 1982. Deze herbouw werd door de Koninklijke Ned. Heidemaatschappij beloond met de landelijke prijs: ”een kern waar pit in zit”.

De put is 70 meter diep en het waterniveau is momenteel 48 meter. De onderste as en rondsels zijn nog de originele, die werden terug gevonden in de betonnen deksel.

Niet ver van deze waterput staat een mooie kapel die ook het bezoeken waard is. De wandeling komt er langs. Ook kom je deze wandeling een 17 tal kruisbeelden tegen. Ik heb daar waypoints van gemaakt zodat U ze niet hoeft te missen. Ze zijn allemaal verschillend en dienen wel hetzelfde doel.

Een molen. Zou je dat verwachten op deze plaats? Ik weet het niet. Er staat wel een bordje bij. Vanaf de molen kijk je over het landschap richting Simpelveld.

Beltmolen
De molen, die blijkens de gevelsteen in 1857 is gebouwd., is van het type "beltmolen" Deze zogenaamde bergmolens zijn t.b.v. de windvang op een heuvel gebouwd De entree (inrijpoort of invaart) van de molen is meestal in de heuvel uitgegraven Deze molen had twee koppels molen- of maalstenen.

Rechts bij de inrijpoort staat nog een gerestaureerde franse maalsteen die bij graaf werkzaamheden is terug gevonden. Leonard Joseph van de Weijer uit Gangelt (Dld) was de eerste molenaar en tevens bouwbeheerder.

In oktober 1945 werd de molen waarschijnlijk door onachtzaamheid door Engelse soldaten in brand gestoken De molenromp, met daarop het horizontaal gelegen wiekenkruis,.bleef als een peperbus in het landschap staan In 1980 werd gestart met de gefaseerde (molenbouwkundige) restauratie die m 1990 feestelijk werd afgerond. De molen "Op de Vrouwenheide" is Nederlands hoogstgelegen windmolen.

Monument Vrouwenheide
Ik loop over de “Vrouwenheide”. Vanaf 2.2 tot 1,8 miljoen jaar geleden vormde de hoogte van Vrouwenheide de noordelijke rivierdalwand van de Oost-Maas (A). Gedurende het jongste deel van het Tiglien ( + 1.7 miljoen jaar geleden) overstroomde de Maas tussen Margraten en Ubachsberg deze dalwand. waardoor het oudste dal van de West-Maas (B) ontstond.

Op het zogenaamde "Eiland van Ubachsberg" bleef een laag (Oligoceen) zand en een dunne laag (Tertiair Kiezeloöliet) grind bewaard in de vorm van heuvelrestanten (getuigeheuvels). Op het hoogste punt van de Vrouwenheide (218 m + NAP) bevindt zich een belangrijk punt van de Rijks Driehoeksmeting, in zuidoostelijke richting kijkt men dwars over het verlaten dal van de Oost-Maas. Bij helder weer ziet men op de achtergrond het gebied van de Hoge Venen die met ca. 700 m hoogte, het hoogste deel van de Belgische Ardennen vormen.

In het verleden heeft men lang aangenomen dat de Vrouwenheide het hoogste punt van Nederland was. Wanneer men vanaf dit punt naar het zuidoosten kijkt, lijkt het dat de Vaalserberg (323 m + NAP) lager ligt dan de Vrouwenheide. Dit gezichtsbedrog wordt veroorzaakt door de hoge rand van de Ardennen die op gelijke hoogte lijkt te liggen als het uitzichtpunt Vrouwenheide.

Ik loop een stukje door Simpelveld. Meteen valt deze kerk op. De foto is gemaakt en helaas kon ik geen bordje vinden waar wat meer informatie op stond. Op internet was er gelukkig wel meer te vinden over deze mooie kerk.

Remigiuskerk
De Remigiuskerk ligt in het hart van Simpelveld. De westkant ligt aan een pleintje, de noord-en zuidzijde aan een dorpsstraat en de oostzijde aan de doorgaande weg richting Vaals. De kerk wordt bereikt via trappen aan de westzijde met links en rechts daarvan een groenvoorziening.

Type
De Remigiuskerk is een georiënteerde, neo-romaanse kruisvormige kerk met drie schepen, een ongelede westtoren met ingesnoerde spits en een ronde absis. De kerk dateert uit 1921 en is van de hand van Caspar Franssen. De toren werd in 1935 toegevoegd door A. Swinkels.
Bouwgeschiedenis

De Remigiusparochie in Simpelveld is al zeer oud. De geschiedenis is uitgebreid beschreven in: St.-Remigius te Simpelveld. Kerk en parochie gedurende meer dan acht eeuwen / Luc Wolters, Simpelveld 2003. De oude kerk was al in de 19e eeuw veel te klein en uiteindelijk werd in de jaren 1921-1925 de kerk uitgebreid met een nieuw koor, een nieuwe sacristie en nieuwe, hoge transepten.

Ten opzichte van deze vernieuwing staken het oude schip en de oude toren klein af. Uiteindelijk werd de uitbreiding van 1921-1925 voltooid met een verbouwing in de jaren 1935-1937. De oude toren werd afgebroken en schip en nieuwe toren werden in harmonie gebracht met koor en transepten.

Exterieur
De kerk is geheel gebouwd in regelmatige, gekapte kunradersteen van ongelijke grootte. De voegen zijn alle horizontaal of verticaal. De kerk is voorzien van rondboogvensters met mergelstenen omlijstingen. Aan de zijdzijde is een mogelijkheid geschapen om de kerk met een rolstoel te betreden. De zijbeuken zijn in de vorm van drie kapellen tegen het hoofdschip geplaatst.

D'r Klonemaan
André (Dré) Jorissen kwam uit Simpelveld en was automonteur. Hij stond in 1968 aan de wieg van Doebele Forto en was tot 1984 dirigent van deze joekskapel die in zijn hoogtijdagen uit circa 40 leden bestond. Daarnaast was Jorissen actief op velerlei gebied in Simpelveld, van brandmeester tot Sinterklaas.

Hij was verder een veel gevraagd entertainer, buutteredner en auteur van diverse revue's. Jorissen verwierf in dat verband de bijnaam D'r Kloonemaan. André Jorissen overleed op 29 oktober 1986. Ter nagedachtenis aan hem werd op 15 oktober 1989 in Simpelveld het standbeeld D'r Klonemaan onthuld.

Bewust heb ik de wandeling langs station Simpelveld laten lopen. Ik wist dat dit zeker de moeite waard zou zijn om hier langs te gaan. Het oude station met een museum en een mogelijkheid om wat te drinken. Oude treinstellen op het spoor alles ademt de sfeer uit van vroeger. In 1995 werd het station heropend door Mr Pieter van Vollenhoven ter gelegenheid van de eerste officiële stoomrit van de zuid Limburgse stoom trein maatschappij.

Station Simpelveld
De aanleg begon in 1925 ten behoeve van het kolenvervoer van de steenkoolmijnen. De verantwoordelijke uitvoerder van het werk was Corstiaan van Herpen, medewerker van het Spoorwegbouwbedrijf te Utrecht, een dochtermaatschappij van de Nederlandsche Spoorwegen.

In Schaesberg sloot de geheel dubbelsporige Miljoenenlijn aan op het in 1896 geopende traject Sittard – Herzogenrath, in Simpelveld op de in 1853 in gebruik genomen spoorlijn Aken - Maastricht. Het lijngedeelte Simpelveld – Spekholzerheide Domaniale Mijn, zijtak van Aken – Maastricht, was al in gebruik sinds 16 april 1871 en is in de Miljoenenlijn opgenomen.

De naam is ontleend aan de geschatte kosten per kilometer: het 12,5 km lange traject heeft destijds ongeveer 12,5 miljoen gulden gekost. De voor die tijd hoge kosten werden veroorzaakt door het heuvellandschap dat bij de aanleg een grondverzet van 3,5 miljoen kubieke meter nodig maakte om tot aanvaardbare hellingen te komen.

De goederenspoorlijn kwam gereed in 1934. Pas vanaf 1949 werd de lijn ook voor personenvervoer gebruikt. In de Tweede Wereldoorlog werd het tweede spoor opgebroken, na de oorlog werd de lijn enkelsporig hersteld. Sinds de sluiting van de Domaniale Mijn in 1969 was het goederenvervoer niet meer van betekenis. Van het grootste station aan de spoorlijn – Spekholzerheide (Kerkrade West) – waren de laatste jaren slechts nog de perronsporen in gebruik.

Begin 1986 is het lijngedeelte Landgraaf – Kerkrade Centrum geëlektrificeerd (tegelijk met het traject Heerlen – Landgraaf), met ingang van de nieuwe dienstregeling op 28 mei 1988 werd het lijngedeelte Kerkrade Centrum – Simpelveld gesloten.

De Miljoenenlijn werd dus in eerste instantie gebruikt voor vervoer van grondstoffen voor en producten van de steenkoolmijnen. Gelijktijdig met de elektrificatie van de spoorlijnen van Eindhoven naar Limburg (Heerlen en Maastricht) werd op 15 mei 1949 de Miljoenenlijn geopend voor reizigersvervoer. Er gingen toen reizigerstreinen rijden van Heerlen via Kerkrade en Simpelveld naar Schin op Geul. In 1955 werd de treindienst verlengd naar Valkenburg, waardoor deze ook een rol voor het toerisme ging spelen. Op 1 augustus 1954 werden de stoomtreinen afgelost door de dieselelektrische treinstellen met de bijnaam Blauwe Engel. Sinds de elektrificatie van Kerkrade – Landgraaf in 1986 en de sluiting van Kerkrade – Simpelveld in 1988 rijden op het resterende gedeelte treinstellen Plan V.

Dit zijn de wandelpaadjes waar ik naar op zoek ben. Geweldig om hier langs te lopen. De bomen hangen mooi over het pad en het uitzicht is gewoon geweldig. Je kijkt nu zo ver weg laat staan als het helder weer is. Ik vind het mooi om te zien hoe bomen er uit zien zonder hun bladeren. Het pad is wel erg smal maar tjonge tjonge wat is het genieten.Ook zie je hier en daar sluizen. Deze zijn bedoeld om overvloedig regenwater te kunnen afvoeren. Deze regenwaterbuffer wordt het vosschenvoetpad genoemd.

Vosschenvoetpad
Waterschap Roer en Overmaas zorgt voor droge voeten en voldoende water van een goede kwaliteit in de beken, meren, vennen en bronnetjes in het zuidelijke deel van de provincie Limburg (Eijsden, Maastricht tot en met Roermond). Water, beekbodem, oevers en grondwater in een bepaald gebied hangen nauw met elkaar samen en beïnvloeden elkaar systematisch. Dit noemen we het watersysteem.

Het watersysteem kan per gebied sterk verschillen: is het gebied hellend of vlak, hoe is de begroeiing, de hoeveelheid verhard oppervlak enzovoorts. Het waterschap houdt rekening met de plaatselijke situatie en stemt het waterbeheer daarop af. We overleggen dan ook veel met gemeenten, provincie, landbouw- natuur- en milieuorganisaties en houden rekening met uiteenlopende belangen.

Ik kom langs een Limousin fokbedrijf. Het zijn mooie beesten en zien er sterk uit. Zij lopen hier door het natuurgebied Wahlwiller graven. Thuis gekomen toch maar eens kijken of er meer over te vertellen valt dan alleen dat ze groot en sterk zijn.

De Limousin
De Limousin is een oeroud ras dat stamt uit het westelijk deel van het Franse Massif Central: de streek rond de stad Limoges. Aan die streek dankt het ras ook zijn naam.

Van oorsprong is de Limousin een trekdier dat werd geselecteerd op goede werkeigenschappen. De veredeling van de Limousin begon in het midden van de zeventiende eeuw.

Twee eeuwen later bereikte Charles de Luobardy van Les Monts d' Ambazac opmerkelijke kwaliteitsverbeteringen. Hij mag daarom als de grondlegger van het ras beschouwd worden.

In 1854 werd de Limousin officieel als ras erkend. De oprichting van het Herd Book Limousin (HBL) in Frankrijk was in 1886. Tot die tijd behoorde de Limousin, evenals de rassen die later verenigd werden onder de naam Blonde d' Aquitaine, tot het blondvee in Zuidwest Frankrijk. De overgang van werk trekdier naar vleestype vond pas plaats in de vorige eeuw. De basis voor de moderne Limousin werd in de jaren twintig gelegd. De Limousin neemt van de drie Franse vleesrassen qua aantal in Frankrijk een middenpositie in. De Charolais is in de meerderheid; de Blonde d' Aquitaines volgen de Limousin.

De eerste Limousins kwamen eind jaren zestig naar Nederland. Dit werd gedaan omdat de Nederandse boeren met de zwart- en roodbonte koeien steeds meer naar het melktype gingen fokken. Men verkoos de productie van melk boven de vleesproductie.

In 1970 werd het Limousin Stamboek Nederland opgericht. Door hun soberheid, hun goede beenwerk en vooral de gemakkelijke manier waarop Limousins kalven, zijn ze zeer geliefd voor de begrazing van natuurgebieden. Vandaag zijn de Limousins wereldwijd verspreid, mede door hun snelle aanpassing aan de verschillende klimaten.

Het gaat weer bergop. En hier en daar zie je dat het minder steil is. Gelukkig staat er een bankje met een informatie bord erbij. Er wordt de nodige informatie gegeven over wat men hier van plan is te realiseren. Het onderstaande hoogteprofiel laat mooi zien dat we een heuvelachtige route genomen hebben.
Graft
Steile helling die een leemhelling in het Limburgse heuvelland verdeelt in minder steile terrassen, ligt evenwijdig aan de hoogtelijnen. Om erosie tegen te gaan werden op de steilere bouwlanden in Limburg heggen geplant. Doordat er tegen de heggen materiaal aanspoelde (colluvium) en achter de heggen materiaal wegspoelde, onstonden graften of steilranden.

Bloemrijke akkers tussen graften
Oorspronkelijk landgebruik zichtbaar maken. Staatsbosbeheer heeft een subsidie gekregen van het ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Voedselkwaliteit voor het herstellen van het oorspronkelijke landschappelijke beeld achter Wahlwiller.

De komende weken worden verschillende werkzaamheden uitgevoerd om het oorspronkelijke landgebruik tussen de graften terug te brengen. Staatsbosbeheer wil hiermee het areaal bloemrijke akkers op de terrassen in de helling uit breiden.

Achter Wahlwiller is de heel duidelijk te zien hoe het gebied eeuwen geleden is gebruikt. In de middeleeuwen toen de bossen en woeste gronden in cultuur werden op de helling terrassen aan gelegd om landbouw mogelijk te maken. De landbouwende bevolking moest immers vechten tegen het eroderen van de vruchtbare bouwgrond na regen en sneeuwval. De tussenliggende taluds werden soms verstevigd met struiken en bomen. Tegenwoordig zijn de graften en terrassen op de helling achter Wahwiller nog steeds zichtbaar.

De werkzaamheden zijn erop gericht om de begroeiing op de terrassen terug te zetten tot in de graften, waarbij markante bomen behouden blijven. Een deel van de sterk vervilte graslanden tussen de graften zal worden bewerkt en ingezaaid.

Door deze maatregelen ontstaat er een situatie waardoor akkerplanten zich kunnen uitbreiden of weer vestigen, bijvoorbeeld vanuit de zaadvoorraad. Het gaat hier om Klein en Groot spiegelklokje, klaproos en akker boterbloem.

Dit project voert Staatsbosbeheer samen met het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit uit om kenmerkende landschappen te behouden en te herstellen. Het gebied is van te voren zorgvuldig geïnventariseerd op dassenburchten, beschermde dieren en bijzondere planten volgens de gedragscode natuurbeheer.

Waarschuwing voor de geïnteresseerde bezoeker van deze locatie: "Kom niet te dicht in de buurt van de machines, houdt ruim afstand en blijf buiten het bereik van de machines".

Er zijn soms situaties waar je niets aan kunt doen. Thuis een wandeling voorbereiden. Kijken via Google Earth hoe het er een beetje uitziet. Maar dat je wegens werkzaamheden ergens niet door kunt, tja dat was een verrassing. Je wordt wel met borden gewaarschuwd: "let op tot 18 december 2009 is er geen brug".

Dan maar een stukje van de route afwijken. De weg is afgesloten voor alle verkeer dus ook voor ons als wandelaar. Twee flinke kranen worden ingezet om de nieuwe brug delen op hun plaats te krijgen. De nieuwe brug komt over de spoorlijn te liggen.Lopend door het centrum van Eys zie ik de St. Agathakerk staan. Je kan er gewoon weg niet omheen. Vandaar dat ik hem ook op de foto heb gezet en ook de tekst die op de plaquette staat met U wil delen. Het gaat wederom een bijzonder gebouw.

St Agathakerk Eys
De St. Agathakerk werd in barokstijl gebouwd in de jaren 1732-1734 door architect von Schlaun uit Munster. In 1935 werd de kerk gerestaureerd en vergroot met lage dwars ruimten. De altaren en preekstoel stammen uit de eerste helft van de 18e eeuw. De biechtstoelen zijn uit 1752. De kerk bezit een fraai orgel gebouwd in 1844 door de bekende orgelbouwer Joseph Muller.

Tot de kerkschatten behoort een gouden monstrans, die geschonken is door Lodewijk XIV. de Zonnekoning. Dit als eerherstel naar aanleiding van een tijdens de Franse inval in 1672 gepleegde diefstal en ontheiliging in de toen nog op de Boerenberg gelegen kerk. Een gedenkplaat in een van de zijkapellen van de kerk herinnert nog aan dit feit. L Gedurende de jaren 1982 t/m 1984 is de kerk volledig gerestaureerd

De Eyserbeek meandert hier door het landschap. Ik volg hem een stukje. En later ga ik berg op om aan het laatste stukje van de wandeling te beginnen.Ook loop ik langs het waterwingebied de Roodborn. Dit gebied bestond vroeger uit de inmiddels zeldzaam geworden kalkgraslanden met bijzondere planten en insecten. N.V. Waterleiding Maatschappij Limburg streeft ernaar door ecologisch beheer deze kalkgraslanden weer in hun oorspronkelijke staat terug te brengen. Van mei tot juli zijn de kalkgraslanden geurig en bloemrijk. In augustus wordt gemaaid en het maaisel afgevoerd om de bodem schraal te houden. De bodem bestaat vooral uit kalksteen met soms een dun lösspakket.

Lösspakket
De laag die in het zuiden van Limburg is terug te vinden heeft een andere samenstelling dan het zand in de rest van Nederland en wordt löss genoemd. Lössdeeltjes hebben een kleinere diameter dan de dekzanddeeltjes, waardoor ze verder door de wind kunnen worden meegevoerd.

Pas toen de lössdeeltjes in het zuiden van Limburg meer begroeiing tegen kwamen en de wind minder sterk werd, bleven ze liggen. Aldus ontstonden de lösslagen.

Na menig zweetdruppel ben ik boven aangekomen bij het Eysebos. Het zweten is ook niet zo gek als je van 100 meter naar 190 meter moet klimmen. En dat over een afstand van 740 meter. Gelukkig staan ook hier bankjes en een groot informatiebord. Natuurlijk onthouden wij U die informatie niet.

U bevindt zich hier aan de rand van het Eyserbos
Dit bos wordt gekenmerkt door de relatief voedselarme gronden van het plateau waarop het zich bevindt. Wintereiken en beuken, kamperfoelie en varens. Ze zullen niet snel aan het oog ontsnappen tijdens een wandeling door dit bos. De das komt hier ook voor maar is zo schuw dat U hem waarschijnlijk niet zult waarnemen.

Het Kunderberg-complex omvat meerdere waardevolle natuurterreinen van Staatsbosbeheer; allen gelegen in de driehoek tussen Wylre, Simpelveld en Voerendaal. Het streven is om dit complex van bossen en kalkgraslanden, holle wegen en onkruidakkers in samenhang te beheren, voor u en voor later.

In dit gebied liggen verschillende kalkgraslanden. Wrakelberg en Kunderberg zijn daarvan de meest gekende. Met een uitgekiend beheer van maaien of begrazen (met Mergellandschapen) blijft de vegetatie opmerkelijk laag en open van structuur. Hierdoor Weten talloze soorten planten en dieren een geschikt plekje te veroveren. Veel vlinders, sprinkhanen, gentianen en orchideeën zijn echte 'fijnproevers' en stellen zeer specifieke eisen aan hun omgeving. Je treft ze dan ook alleen aan in de kalkgraslanden. Bezoek de Kunderberg eens in juni als de helling paars kleurt van de bloeiende grote muggenorchissen.

Onkruidakker
Bij de wrakelberg en de welterberg bevinden zich bijzondere onkruidakkers. Jaarlijks wordt een deel van de akkers met rogge ingezaaid en de andere zijde braak gelaten. Door dit zogenaamde twee slagstelsel kunnen zeldzame één jarige onkruiden , zoals groot spiegelklokje en aard kastanje zich blijvend handhaven.

Kalkovens
Door de ruime aanwezigheid van kunrader kalksteen waren in de deze streek in de eerste helft van de twintigste eeuw vele kalkovens in bedrijf. Uiteindelijk overbodig geworden door de modernere cement en meststoffenindustrie werd in 1967 de laatste kalkoven buiten werking gesteld.

Aan de bosrand van de putberg kunt u nog onder de bogen staan vaneen ovenmond waar de temperatuur van 900 graden heeft geheerst.

Putberg
De Putberg is een typische Zuid –Limburgs hellingsbos. in de helling van het bos ontspringt een bron. Deze bron is het beginpunt van de Putbeek. De bijzonder rijke bosflora verraadt de aanwezigheid van kalk in de bodem Zo herbergt dit bos zeldzame bosplanten als bosroos, boszegge, christoffelkruid en heelkruid.

Gedurende de hele wandeling kun je eigenlijk niet om de televisiemast heen die op de hoek van Eyserbos staat. De televisiemast is dus ook een erg goed oriëntatiepunt. Omdat deze toren vrij hoog staat, en dus in het zicht staat van de televisietorens in Aken en Luik is deze televisietoren een belangrijke schakel voor Eurovisie uitzendingen. Daarnaast is er vanuit Eys een rechtstreekse videoverbinding met Hilversum mogelijk dankzij een aansluitpunt in een speciale kast bij de toegangspoort van de televisietoren.

Deze plek is nog om een andere reden bijzonder. De Eyserbosweg wordt ieder jaar aan gedaan in de Amstel Gold race. Het is één van de lastigste beklimmingen van Limburg.

Ik ben daar een stuk van naar beneden gegaan en dat was al lastig genoeg. Door de zwaartekracht ga je sneller dan dat je eigenlijk wilt gaan. Ik geloof direct dat berg op erg lastig is.

Langzaam maar zeker kom ik aan het einde van de eerste van twee wandelingen die ik hier gepland had. Nog even genieten van het heuvellandschap met zijn vergezichten.

Het was een pittige wandeling dat kan ik wel beamen. Meer dan de moeite waard om te doen. Rob had gelijk toen hij in augustus al tegen mij zei dat het ook in Eyserheide en omgeving goed wandelen is. Ik ben blij dadelijk te kunnen douchen en te overnachten. Heerlijk niet naar huis te hoeven na zo’n wandeling. Het mooie is dat er nog één wandeling gepland staat in de omgeving van Eyserheide.

Geraadpleegde websites

• www.kerkgebouwen-in-limburg.nl/view.jsp?content=393
• www.streektaalzang.nl/strk/limb/limbajon.htm
• nl.wikipedia.org/wiki/Miljoenenlijn
• https://www.waterschaplimburg.nl/overons
• www.puurnatuurvlees.nl/pagina/geschiedenis

Poi's

• B&B Dalauro N50 50.264 E5 55.932
• Start / Einde Vrouwenheide N50 50.791 E5 57.290
• Start / Einde Eys N50 49.531 E5 56.185
• Start / Einde Eyserbos N50 49.943 E5 55.403
• Agathakerk N50 49.516 E5 56.069
• Bernardhoeve N50 50.682 E5 56.805
• Lkoneman N50 50.026 E5 58.892
• Molen N50 50.686 E5 57.091
• Panorama N50 48.887 E5 56.791
• Regenbuffer N50 48.755 E5 57.702
• Roodborn N50 49.618 E5 55.319
• Station N50 49.899 E5 58.692
• Tantes N50 49.515 E5 56.054
• Waterput Trintelen N50 50.445 E5 56.906