We hebben eerst de kortere wandeling van 6 km gelopen. Deze wandeling is onderdeel van het outdoor programma van Camping Johannisholm.

We gingen eerst met een busje en 11 medecampingbewoners naar de voet van Lybergsgnupen. Naast een leuke wandeling leer je ook je collega's campeerders een beetje kennen.

Vooral was al gevraagd om een stapel boterhammen met ham en kaas klaar te maken. Die zouden we bij een mooi uitzichtspunt tot tosties gaan maken boven een vuurtje.

De wandeling is door de camping uitgezet op de GPS. Eén drietal GPS-en gingen mee en vooral de jeugd wilde maar wat graag voorop lopen.

Voordat we van start gingen werd een korte GPS instructie gedaan, zodat iedereen wist hoe deze GPS-en werkten. Daarna konden we van start met de wandeling.

De wandeling ging door een mooi gebied. Hier en daar was het aardig drassig. Er werd doorom ook afgeraden om te gaan wandelen op gymschoenen. Diegene die dat toch deden hadden allemaal doorweekte schoenen.

Onderweg gaf onze gids Marinus uitleg over de omgeving. Het was gezellig om met een dergelijke grote groep op pad te zijn. Bijna elke dag werd deze wandeling gedaan en elke dat zat het busje weer vol.

Het tempo was zo dat iedereen zonder veel problemen mee kon wandelen. We hadden tijd genoeg, dus haasten hoefde niet.

Na een wandeling van 3 km kwamen we boven bij het uitzichtspunt uit. Daar stond een hutje en een vuurplaats. Achterin het schuurtje lag een mooie stapel hout, een hakbijl en een zaag. Iedereen mag deze spullen gebruiken, en tot de Nederlandse verrassing worden deze spullen niet gestolen. Ook de stookplaats wordt netjes gehouden door de bezoekers. Zoiets kun je je in Nederland niet voorstellen.

Het vuur werd niet aangestoken met een aansteker maar op een primitievere manier. Onderweg was droog baardmos geplukt. Met een magnesium staafje en strijker werd het baardmos aangestoken. Vervolgens werd met het brandende baardmos kleine stukjes hout aangestoken en zo ging het door tot het vuur brandde. Vooral de kinderen vonden het hout hakken en het vuur maken leuk.

Vervolgens werden de tosties in een tostieijzer boven het vuur gehouden. De rook zorgde ervoor dat we geen last van muggen of ander ongedierte hadden.

En terwijl de onweerswolken voorbij trokken stonden wij in het zonnetje, op een prachtig punt, te genieten van de lunch.

Marinus had als verrassing voor iedereen een kop koffie of thee in de aanbieding.

Na de lunch begon de afdaling en de terugreis naar de camping. Een leuke wandeling, een prachtige omgeving en de gezelligheid van een groepje mede-campeerders.

Als u ooit van plan bent om deze wandeling te gaan doen, dan moet u zich gewoon inschrijven op de camping. Veel gezelliger.

De lange wandeling
Op de kaart zagen we dat het ook mogelijk was een grote ronde te maken. Zo ongeveer 20 km door dit mooie natuurgebied. Zodoende zijn we een paar dagen later nog eens teruggeweest voor deze langere ronde. Nu is 20 km niet zo heel lang voor een wandeling. Maar een gedeelte gaat door een drassig gebied en een ander gedeelte over paadjes met veel grote stenen. Hierdoor valt de snelheid die je kunt lopen soms tegen. En je bent aan het einde van de wandeling moeier dan je gedacht had.

De wandeling begint op 460 meter en gaat eerst een beetje bergafwaarts, daarna gaat het naar het hoogste punt van 650 meter. Het laatste stukje gaat dan weer bergafwaarts richting parkeerplaats.

Onderweg komt u brede paden tegen. Daar kan de pas er stevig in. Het voordeel is dat je lekker kunt rondkijken naar sporen van rendieren. Misschien kom je zelfs een rendier tegen. Ondanks goed kijken bleef het bij sporen. Het is moeilijk om overdag een rendier tegen te komen.

Op de kleine paadjes kun je niet meer om je heen kijken. Anders struikel je al snel over een steen of boom wortel.

Na de ruime paden volgt een mooi pad dat dwars door een nat gedeelte loopt. Hier is het belangrijk om goede stevige wandelschoenen te dragen. Liefst van die hoge.

Het is in ieder geval moeizaam lopen over die zompige grond waar je voeten tot aan de enkels in wegzakken.

Op driekwart van de route komt u door het dorpje Lyberget. Een mooi en rustig dorpje met in het midden een picknick tafel. Toen we daar zaten te eten was er niets te horen, behalve de wind en de vliegen. Zoveel rust kom je in geen enkel Nederlands dorpje tegen.

Dalarna
Dalarna is de streek van de dalen. En ook de streek van de houten paardjes. Gelegen in midden Zweden op ruim 1500 tot 1650 km van Nederland. Het is een licht glooiend landschap met hier en daar een stevige heuvel.

Het is een bosrijk gebied waar keuterboeren vroeger een mager karig bestaan leiden. In andere streken, waar mijnbouw voorkwam, waren de mensen welgestelder. Ze bouwden er ook stenen huizen. De arme boeren uit Dalarna moesten het doen met houten huizen die ze rood schilderden.

Deze rode kleur werd verkregen uit ijzeroxide en wordt Falurött genoemd, naar het mijnbouw plaatsje Falun. De rode kleur kleurde de huizen op een vrolijke manier en zorgde er ook voor dat het hout prima geconserveerd werd.

Deze verf was op een gegeven moment zo populair dat er "rode kleurmannen" rondtrokken door Zweden om overal deze verf aan te maken. Dezelfde kleur kom je tegen bij ongeveer ieder Zweeds huis. Inderdaad alle huizen hebben zowat dezelfde kleur en alles wordt zeer goed bijgehouden.

Het boerenbestaan bleef armoedig. Als een boer stierf moest de boerderij verdeeld worden onder de kinderen. Hierdoor werden veel boerenbedrijven erg onrendabel.

Sommige boeren gingen op zoek naar nevenactiviteiten. Dat werden de Dalapaardjes (Dalahästar). De boeren sneden deze paardjes uit hout. Een houtsnijder kreeg het idee om de paardjes met de specifieke rode kleur (Falurött) te beschilderen en vervolgens met traditionele boerenbeschilderingen uit de streek. Hiermee werd het souvenier uit deze streek geboren.

Het laatste gedeelte van de wandeling gaat over kleine paadjes en houten bruggetjes door een schitterend gebied.

Dankzij de houten bruggetjes loop je weinig kans op natte voeten. En het loopt lekker op z'on houten pad. Veel beter dan over die grote keien en boomwortels.

De route gaat nu vrij snel 200 meter omhoog tot het uitzichtspunt. Vooral de vergezichten zijn prachtig. Een prima picknick plaats, of om even lekker uit te waaien.

In het huisje ligt een schrift, daar hebben al veel mensen in geschreven. Opvallend is dat meer dan de helft van alle teksten in het Nederlands is.

Daarna nog een half uurtje afdalen en dan komt de auto weer in zicht.

Dit is een heerlijke wandeling, door een afwisselend terrein, over gevarieerde paden, met een beetje stijgen en dalen. Dus van alles wat.

Wat wil een mens nog meer.

Wandel ze.

Geraadpleegde websites:

• https://johannisholm.se/index.php/nl

POI's

• Elandenskelet N60.8569 E13.6858
• Picknickplaats N60.8476 E13.6497
• Sla hier rechts af N60.8665 E13.6346
• Start/Finish/Parkeerplaats N60.8448 E13.6943
• Uitzichtspunt/Stookplaats/hutje N60.8612 E13.6836
• Zeer nat gedeelte N60.8644 E13.6180