De wandeling begint in het dorp Ulecoten. We lenen wat informatie uit Wikipedia.

Ulicoten
Ulicoten is een dorp in de gemeente Baarle-Nassau in de provincie Noord-Brabant. Ten zuiden van het dorp ligt de 22e enclave van Baarle-Hertog. Het voormalige Niemandsland.

Over de herkomst van de naam Ulicoten is men het niet helemaal eens. Het achtervoegsel coten is makkelijk te verklaren. Coten of Koten betekent kleine hoeven, ofwel kleine boerderijtjes. Uli of Ule is moeilijker te verklaren.

Een verhaal is dat het afkomstig is van ölle, dat voor moerassig land staat. Een ander verhaal verwijst naar de vele holen van bunzingen in het gebied rondom Ulicoten. Ule zou dan verwijzen naar Ullingen of bunzingen. Een minder voor de hand liggende verklaring zegt dat Uli een verbastering is van Willi. Een verwijzing naar Sint Willibrord. De naam Ulicoten zou dan Sint Willibrordboerderijtjes betekenen.

In een akte van 12 mei 1444 wordt Ulicoten reeds vermeld. Het dorp is dan blijkbaar groot genoeg, zodat het een eigen kapel krijgt. In 1994 werd dan ook een feest gevierd om het 550-jarig bestaan van het dorp te vieren.

Toch is het dorp minimaal 100 jaar ouder. De heemkundekring van Poppel ontdekt een vermelding van Ulencote in 1340.

U kunt deze route ook lopen zonder de GPS. Midden in het dorp staat een bordje van de Strumptroute. Wij hebben deze route niet helemaal nagelopen. Hier en daar hebben we onze eigen weg genomen.

We lopen direct tegen het beeld van de harende boer.

De Harende Boer (De Korenmaaier)
Broeder Jan Boeren, 07-01-1931 - 03-05-2007, is geboren in Ulicoten en hij was assumptionist in het klooster in Boxtel. Vele jaren was hij werkzaam als missionaris in Afrika.

Hij was ook een verdienstelijk beeldhouwer en hij maakte talrijke, veelzeggende beelden. Een van zijn pronkstukken en tevens zijn laatste ontwerp was deze beeltenis. Hiermee wilde hij zijn dankbaarheid en zijn respect tonen aan de agrarische bevolking waaruit hij is voortgekomen. Hij heeft uitdrukkelijk te kennen gegeven dit beeld te willen schenken aan de Ulicotense gemeenschap. Onthuld op 14-07-2007.

De sint Bernhardkapel
De huidige Bernarduskapel dateert van na de tweede wereldoorlog. Ze staat op Belgisch grondgebied van Meerle en op deze plaats waar reeds in 1649 door de Ulicoternaren een veldkerk was gebouwd toen er in de Noordelijke Nederlanden geen katholieke eredienst meer mocht worden gehouden. Meerle viel onder een Spaans, dus katholiek bewind.

De parochieheilige van Ulicoten is Sint Bernardus. De verering van Bernardus geeft het dorp een grote bekendheid. Pelgrims komen zelfs vanuit de omgeving van Bergen op Zoom en 's-Hertogenbosch naar Ulicoten om de verering van Bernardus op 20 augustus te vieren.

Deze wandeling gaat door het buitengebied van Ulicoten. Geen bossen, wel veel vergezichten. Geen spannend gebied. Wel een heerlijk rustig gebied. Weinig verkeerslawaai, veel vogel geluiden.

De wandeling gaat gedeeltelijk over de verharde weg en gedeeltelijk off-road. Gelukkig zijn de wegen vrij rustig. Je kunt daardoor redelijk ongestoord wandelen.

Door het open karakter van dit gebied heb je wel het gevoel dat het niet zo opschiet. Onderweg is voldoende te zien voor diegene die het willen zien.

Een mooi gebied is het vogelrustgebied. Daar mag u van 15 november tot 15 maart niet komen. Er waren veel vogels te zien in de grote waterplas. Maar helaas zaten ze te ver weg om met de telelens te kunnen fotograferen.

Het weer werkte ook niet mee. Het was half zonnig en flink heiig. Dan weet je al dat alles ver weg er wat mistig uit ziet.

Toch hebben we lekker gewandeld. We hebben in het begin van de wandeling regelmatig de grens even overgestoken. Maar daar merk je bijna niets van. Verder hebben we genoten van de rust. En terug in Ulicoten kun je lekker op het terras plaatsnemen.