GPSwalking.nl - GPS wandelingen | Mooie GPS wandelingen in binnen- en buitenland
Oostelbeers
Korte beschrijving
Laatst bijgewerkt op 09-02-2011
Kenmerken
Startpunt: | Oirschot |
Startlocatie: | Noord-Brabant , Nederland |
Coördinaten | N51.490313 E5.305658 |
Afstanden: | 24, 19, 14, 7 km |
Type: | Akker, Bos, Hei, Open |
Begaanbaar: | Gedeeltelijk drassig |
Rolstoel: | Niet bekend |
Honden: | Aangelijnd |
Horeca: | Bij start en onderweg |
Gelopen op: | 13-09-2010 |
Route informatie
Langere beschrijving
De eerste zondag van maand is bij uitstek de gelegenheid om een langere wandeling te gaan lopen. Vrouwlief gaat dan vogels kijken met het IVN.
Samen met Alex ga ik dan op pad. Best gezellig en een prima gelegenheid om een keertje bij te praten.
Vandaag stond een stukje hei onder Oirschot op het programma. Een mooi stukje natuur. Maar vanwege het militaire oefenterrein dat hier gelegen is was het de vraag of we overal mochten lopen. Dat was gelukkig het geval, maar tijdens oefeningen kan het best wel zijn dat een gedeelte van de hei afgesloten is.
Daarnaast zijn stevige schoenen meer dan aan te bevelen. Door alle militaire oefeningen zijn de paden soms moeilijk begaanbaar, zeker in tijden van droogte of nattigheid.
We parkeerden de auto net buiten landgoed 's-Heerenvijvers. Dit is een geliefd wandelgebied, zodoende kan het druk zijn met auto's.
Informatie over 's-Heerenvijvers vonden we op Wikipedia.
's-Heerenvijvers Het landgoed is ontstaan in 1672, toen Maarten Christiaan Sweerts de Landas de heerlijkheid Oirschot kocht van Ferdinand van Merode. Daartoe behoorde ook het visrecht. Hij liet zonder toestemming een visvijver graven, maar men kon hem niet vervolgen, want hij was heer. Men schonk hem zelfs de grond, en later kochten hij en zijn opvolgers er nog grond bij. Zo ontstond het landgoed, waar grachten en vijvers lagen met eilandjes erin, waarop ook een jachthuis stond. In 1795 werd het Ancien Régime afgeschaft en in 1834 werd het landgoed verkocht aan particulieren. In 1936 werd het aangekocht door Othon Loupart, lid van de Raad van Bestuur van Philips. Omstreeks deze tijd werden ook de huidige gebouwen gesticht. Zo stamt de schuur uit 1939. Othon liet ook het kapelletje op de heide bouwen dat gewijd is aan de Heilige Familie. Sindsdien is het landgoed in de familie gebleven en is momenteel in het bezit van zijn dochter Marie-Louise Eijsbouts Loupart. In 1937 is dit gebied afgepaald, en er zijn nog veel van deze grenspaaltjes te vinden. Deze zijn ontworpen door de Oirschotse architect Becks en er stond een kleurig schild op, zoals dat ook op de luiken van het landhuis voortkomt. De meeste van deze paaltjes zijn echter verweerd. Enkele oude toegangshekken zijn nog aanwezig, maar het overgrote deel van het gebied is vrij toegankelijk. Cultuurhistorisch van belang is ook de Zwarte Berg of Schietberg, een door het uitgraven van de vijvers opgeworpen steile hoop zwarte aarde, waarop eertijds een prieeltje heeft gestaan dat omringd was door een beukenhaag. In de jaren voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog oefende de Burgerwacht uit Oirschot in een laantje van 's-Heerenvijvers, waarbij de berg dienst deed als kogelvanger, vandaar de naam. Halverwege de route door de hei zijn we even gestopt bij café de Hut voor een lekkere kop koffie. Warm worden was niet nodig. Want ondanks het midden december was leek het wel lente. Daarna gingen we weer verder over de Oirschotse Heide. Ook de informatie over de Oirschotse Heide vonden we op Wikipedia. Oirschotse Heide Samen met aangrenzende gebieden als Straatse Heide en Oostelbeerse Heide is het 1440 ha groot. Dit gebied is voor een deel in gebruik als militair oefenterrein, maar is deels ook particulier bezit en natuurgebied. Het ligt ten zuidoosten van de plaats Oirschot en valt eveneens onder de gemeente van die naam. De eigenlijke Oirschotse Heide is vrij toegankelijk, maar ze wordt intensief gebruikt voor militaire oefeningen, zodat men geconfronteerd zal worden met oefenende militairen die zich vaak in zware voertuigen voortbewegen. Hierdoor zijn er grote zandvlakten ontstaan waartussen zich 'eilanden' van begroeiing bevinden. Niettemin is het gebied aardkundig en biologisch van groot belang. Er is een ingewikkeld reliëf, met opgestoven hoogten en komvormige laagten. De heide, die voor een belangrijk deel vergrast is, is sterk verdroogd. Van belang zijn de broedvogels als Nachtzwaluw, Korhoen, Roodborsttapuit, Tapuit en Kruisbek. Van de amfibieën vinden we de Alpenwatersalamander, de Heikikker en de Rugstreeppad. Het gebied is een der belangrijkste dagvlindergebieden van Nederland, waar Heideblauwtje, Gentiaanblauwtje, Kommavlinder, Oranje zandoogje, Bont dikkopje en Bruine eikenpage waargenomen kunnen worden. In een door Defensie aangekocht natuurcompensatiegebied, dat zich ten zuiden van het oefenterrein bevindt, werd de zeldzame Sikkelsprinkhaan aangetroffen. Inderdaad waren de paden soms behoorlijk "kapot" gereden. In zeer droge tijden kan het hierdoor moeilijk wandelen zijn. In natte tijden heb je onderweg veel last van grote plassen en modderpoelen. Waardoor dit komt vonden we op een website Defensie.nl: Rijopleidingscentrum “Strijpse Kampen” geopend (19-9-2003) Dit ruim 120 hectare grote complex op het terrein van de generaal-majoor Ruyter van Steveninckkazerne in Oirschot gaat personeel van alle vier de krijgsmachtdelen de kneepjes van het chauffeursvak bijbrengen. Daarnaast verzorgt het OTCr ook bergingsopleidingen, de scholing tot instructeur of militair rij-examinator en trainingen van chauffeurs tijdens oefeningen en uitzendingen. De hei is schitterend. Of je nu in de zomer of in de winter wandelt. Vandaag hadden we geluk dat het prachtig zonnig weer was. Hierdoor konden we een aantal zeer mooie foto's maken. We kwamen regelmatig een bordje met informatie tegen. Herstel van heideterreinen Met het verdwijnen van de heide gaan ook de bijbehorende bijzondere diersoorten verloren, zoals de levendbarende hagedis, heikikker en diverse vlinders. Een ander aspect is dat hierdoor de landschappelijke waarde van het natuurterrein verandert. De oorzaken van deze achteruitgang zijn: Aangezien de planten- en diersoorten die horen bij heidevegetatie bedreigd worden, is besloten om de oorspronkelijke situatie te herstellen. De volgende maatregelen worden hierbij uitgevoerd: Door deze maatregelen zal de oorspronkelijke rijkdom van het heidegebied terugkeren. Geïntegreerd bosbeheer: beheren voor meer dieren Veel dieren hebben voor hun voortbestaan een bosrijke omgeving nodig. Niet ieder bos is hetzelfde. De meeste dieren stellen specifieke eisen aan hun leefomgeving.Belangrijk voor de meeste dieren in het bos zijn: Bij het geïntegreerd bosbeheer wordt bewust aandacht besteed aan het
's-Heerenvijvers is een landgoed ten zuiden van de Nederlandse plaats Oirschot. Het landgoed grenst aan het landgoed Hemelrijken, de Oostelbeerse Heide, de Straatse Heide en de Oirschotse Heide. Sinds 2003 is de ecologische verbindingszone Beerzeloop aangelegd die dit landgoed met het landgoed Baest verbindt. De Beerzeloop is een watergang van 2,6 km lengte die tot 1997 de gemeentegrens tussen de gemeenten Oirschot en Oost-, West- en Middelbeers vormde.
De Oirschotse Heide is een groot heidegebied dat gedeeltelijk is begroeid met grove dennenbomen. Het wordt grotendeels gebruikt als militair oefenterrein door de manschappen van de Generaal Majoor de Ruyter van Steveninck Kazerne.
Met De Strijpse Kampen beschikt de landmacht sinds donderdag (18 september) over een hypermodern Opleidings- en Trainingscentrum rijden.
In dit natuurgebied vinden maatregelen plaats om de heideterreinen te herstellen. De open plekken met heidevegetatie (dopen struikheide) raken namelijk steeds verder vergrast en begroeid met bomen.
verzuring door atmosferische depositie. het wegvallen van het oorspronkelijke gebruik van het terrein als weidegronden voor schapen.natuurlijke ontwikkeling. Stuifzand en heide horen tot de zogenaamde pioniervegetaties en raken onder de in Nederland. voorkomende omstandigheden, geleidelijk begroeid met bos.
selectief afplaggen van de vergraste en verrijkte bovenlaag. De bovenste centimeters humus worden met een graafmachine verwijderd zodat een kiembed voor heideplanten ontstaat.
Zo op het eerste gezicht lijkt het rustig in het bos, maar kom eens 's morgens vroeg of blijf eens tot de avondschemering.... Dan komt het bos tot leven.
creëren van verschillende leefomgevingen. Zo worden in de rand van het bos meer bomen gekapt. Struiken en kruiden krijgen de kans zich verder te ontwikkelen. Dode bomen worden niet weggehaald en er worden open plekken gekapt. Soms worden poelen gegraven om ook amfibieën en reptielen te helpen.
AMERIKAANSE VOGELKERS
Hier wordt AMERIKAANSE VOGELKERS (Prunus serotina) bestreden. Begin twintigste eeuw heeft men de Amerikaanse vogelkers geïmporteerd vanuit Amerika. Destijds werd de soort geroemd om zijn groeikracht,zijn potentiële houtkwaliteit, zijn bodemverbeterende eigenschappen, zijn natuurwaardeen mooie bloeiwijze.
Die introductie is een grote vergissing gebleken. De Amerikaanse vogelkers is op veel plaatsen een plaag geworden en wordt sindsdien de 'bospest" genoemd.
"De Bospest" is zodanig concurrentiekrachtig dat inheemse bomen, struiken en kruiden verdrongen worden. Dit leidt tot een verarming van het bosecosysteem.
In Amerika wordt de vogelkers tot 35 meter hoog. In Nederland komt de vogelkers overwegend als struikvorm voor, waarschijnlijk door import van een verkeerde variëteit. Bij voldoende licht en ruimte kan de soort uitgroeien tot een boom van 15 a 20 meter.
Vroeg in het voorjaar schiet de vogelkers in het blad. In tegenstelling tot andere soorten is het blad bij het uitlopen niet frisgroen maar grijsgroen waarna het glanzend donkergroen wordt.
De herfstbladeren zijn rood tot oranje en vallen snel af. De zwarte besjes, welke in trossen groeien, zijn alleen eetbaar voor vogels. De vruchten zijn niet giftig maar hebben een zeer wrange smaak door een hoog gehalte aan tannine.
De bospest kunt u goed herkennen aan de geur. Wanneer u een twijg breekt of de bast beschadigt, komt een zeer sterke amandelgeur vrij. De verspreiding komt vooral door de vogels die de bessen eten en de pitten elders laten vallen. De bestrijding van de Amerikaanse vogelkers geschiedt door:
uittrekken van opslag afzetten met kettingzaag of bosmaaier ringen van oudere bomen
Het Boterpad lijkt niet veel bijzonders. Een mooi fietspad, maar verder niets. Daarom maar even op Internet gekeken wat de geschiedenis van het boterpad was. En dat is toch een mooi verhaal. We lopen nu de hei uit, en we komen meer in de "bewoonde" wereld. De paden zijn veel beter begaanbaar en we hebben een heel ander uitzicht, anders maar zeker niet minder mooi.
Boterpad
Het Boterpad is een oud handelspad. Dit pad verbindt al eeuwenlang de dorpen ten noorden en zuiden van de Oorschotse Hei met elkaar.
Vanuit de Kempen kwamen de mensen naar de botermarkt in Oirschot. Goederen werden het liefst centraal verhandeld. Het gemeentebestuur kon zo eenvoudig controleren of de kwaliteit van de goederen goed was. Ook kon gekeken worden of het gewicht wel aan de norm voldeed. En natuurlijk was het dan ook eenvoudig om belasting te heffen. Zo werd een stukje van de boter "afgeroomd".
Oirschot ging vrij ver in haar controlerende taak. De boter mocht alleen gewogen worden door een beëdigde wachtmeester. De boeren moesten van ver reizen voor het verhandelen van boter in Oirschot Een publicatie uit 1766 laat het volgende lezen: "op straffe van hoge boetes was het boeren verboden om boter te verhandelen anders dan op zaterdag tussen 9 en 12 en wel ‘op de marckt aen de boterlinde ofte wel onder de 4 boomen van de botermerckt".
Den ouwe tôrre loop je in de zomer zo voorbij. De toren staat tussen de bomen en als die in blad staan, dan zie je de toren niet. Jammer, want het is een leuk plekje. Niet alleen om even van een tussenstop of lunch te genieten. Maar als u geluk hebt komt u het gilde St. Joris tegen in één van hun schietwedstrijden.
Op de toren staat een bordje met informatie over de geschiedenis van de toren.
Den ouwe tôrre
In 1207 is voor het eerst sprake van de kerk van Oostelbeers. Als ze niet op deze plaats stond, moet ze hier snel gebouwd zijn; de toren is namelijk tussen 1300 en 1350 tegen de al bestaande kerk gebouwd. De kerk is in de 15de eeuw vergroot Daarbij is de toren verhoogd.
Na 1648 (protestantse overheersing) is de kerk verwaarloosd. In 1798 was de staat van onderhoud zo slecht en de plek zo afgelegen, dat de inwoners van Oostelbeers de kerk niet meer wilden gebruiken. Ze is in de 2de helft van de 19de eeuw ingestort. Gelukkig is de toren (den ouwe tôrre) blijven staan. Deze is in 1968 gerestaureerd.
En via 's-Heerenvijvers komen we weer bij de parkeerplaats. Het laatste stukje is in ieder geval een mooi stukje. Dat weten meer mensen, je komt opeens meer wandelaars tegen. Met een mooie 24 km in de benen gingen we weer richting huis.
Een prachtige dag en een prachtige wandeling in een gevarieerd gebied.
Acties
Navigeer naar startlocatie Download (ZIP) Download (GPX) Bekijk kaart/tracks Bekijk de fotoserie Print wandeling tekstStartlocatie
Reacties
Wij zijn benieuwd naar uw reactie. Wel hebben we een aantal spelregels waar we u even op willen attenderen
- Alle velden moeten verplicht worden ingevuld.
- Uw reactie wordt pas na goedkeuring zichtbaar in de lijst ervaringen.
- Uw e-mail adres niet wordt getoond op de site.
- De webmaster behoudt zich het recht uw tekst aan te passen.
- Het is niet toegestaan email-adressen, enige weblinks of schuttingtaal in de tekst op te nemen. Bij veelvuldig misbruik kan u de mogelijkheid van opslaan worden ontzegd.
- Als u ons een link wilt doorsturen dan a.u.b. per email.
- English texts will not be accepted. All input needs to be approved by the webmaster on forehand before be visible on this website. So save yourself the trouble.