De Strabrechtse Heide ligt zowat in onze achtertuin. Een heerlijk wandelgebied. In de zomer is het overdag te warm. Zonder beschutting is het bakken op de hei.

's Avonds is het een ander verhaal. Het begint dan lekker te worden. De zon zakt weg en je kunt prachtige foto's maken. Een gedeelte van de route hebben we in de winter al eens gelopen. Toen was het zo mistig dat we geen hand voor ogen zagen. Nu konden we kilometers wegkijken.

We starten aan het einde van de Mackenziestraat in Geldrop en lopen de route tegen de klok in. Zo hebben we de zon in de rug. Loop je deze route in de ochtend dan is het slim om hem met de klok mee te lopen.

Het eerste stukje gaat door het mooie Kempisch landschap ten zuiden van de wijk de Coevering. We lopen langs de windhondenrenbaan Oaklane en langs het terrein van Menclub Geldrop waar net geoefend wordt.

De Strabrechtse Heide
is een natuurgebied van ca. 1500 ha. Het oostelijk deel van de heide heet van oudsher Lieropsche Heide.

De Strabrechtse en Lieropse Heide maakten tot het einde van de 19e eeuw deel uit van een groot heidegebied tussen de dalen van de Kleine Dommel en de Aa.

Naar het noorden strekte de hei zich uit tot Nuenen, ten zuiden van de weg Heeze-Someren liep de Somerensche Heide tot de landbouwgebieden rond Weert.

In het begin van de 20ste eeuw is het grootste deel van de heiden ten noorden en ten zuiden van de Strabrechtse hei omgezet in bos of landbouwgrond.

De Strabrechtse Heide is echte Brabantse natuur. Op de droge plaatsen staat struikhei en jeneverbes, op de natte plaatsen dophei, pijpenstrootjes en klokjesgentiaan. De vergrassing van de heide wordt tegengegaan door beweiding door een schaapskudde van de stichting het Kempisch heideschaap en door afplaggen.

De heide wordt omgeven door bossen. De Strabrechtse Heide telt een groot aantal vennen. Het grootste ven, het Beuven, heeft door de aanvoer van voedselrijk water uit de Peelrijt een begroeiing met veel riet. Het is vooral van belang voor de vogels.

Onderweg komen we regelmatig een bord tegen om ons te herinneren aan de Strabrechtse Heidedag. Voor iedereen een aanrader want er is van alles te zien en te doen. De afgelopen jaren zijn we regelmatig op bezoek geweest. Een leuke foto-serie is te zien op de website geldrop-foto.nl. Bekijk de serie van 2008.

In juli 2009 stond in het Eindhovens Dagblad te lezen dat de heide dit jaar erg droog is. Of in augustus de mooie paarse kleuren te bewonderen vallen is nog maar de vraag.

De droogte is goed te zien als we een groot ven (achteraan op de foto rechts) in zicht krijgen. Nu is er geen druppel water te bekennen. Maar in de afgelopen winter is hier een week lang geschaatst. Het kan verkeren.

Onderweg zien we regelmatig vlinders en zelfs libellen langskomen. We proberen ze op de foto te zetten en toch een beetje het tempo erin te houden. Dat valt niet mee. Maar deze Heidevlinder ging er even voor zitten en bleef netjes wachten totdat we op onze buik in het zand lagen.

Heidevlinder
De heidevlinder komt algemeen voor in droge duingraslanden met stukken kaal zand. In de duinen vliegt hij op de duinheide maar ook in de buitenduinen. Het is een vrij grote, donkere vlinder met camouflagekleuren op de onderkant van de vleugels.

Zij zonnen graag op de warme, open stukken zand, waarbij ze de voorvleugels in de achtervleugels trekken, en in het verlengde van hun schaduw gaan staan. Heidevlinders leggen de eieren op schapengras, buntgras of struisgras. Bron Natuurinformatie.nl.

Op de Strabrechtse Heide zie je bijna geen horizon vervuiling. De televisietoren van Mierlo is een markent herkenningspunt en overal op de hei te zien. Ook de hoogste flats in de Coevering kun je prima zien liggen. Maar verder is alleen een GSM mast te zien.

Televisietoren Mierlo in Franse handen
MIERLO - KPN heeft de televisietoren aan de Torenweg in Mierlo verkocht. Begin dit jaar (2007)werd al bekend dat het telecombedrijf zijn ruim twintig zendmasten in Nederland ging verkopen aan het Franse zendinstallatiebedrijf TDF. Nu krijgt de verkoop daadwerkelijk zijn beslag in Mierlo.

KPN heeft voor de komende tien jaar een huurcontract gesloten met TDF, zodat het zijn zendmasten kan blijven gebruiken. Een deel van het terrein er omheen blijft eigendom van KPN. De 105 meter hoge zendmast dateert van 1961. Jarenlang waren torens als deze nodig als straalzender voor telefonie. Maar nu verloopt het meeste telefoonverkeer via glasvezelkabels. De toren in Mierlo werkt nog wel als zendmast voor mobiele telefonie en radio- en tv signalen.

We komen langs een stukje zandverstuiving met de mooie naam Galgenberg. Een vreedzaam stukje zand waar de wind vrij spel heeft en overal kleine rimpels geblazen heeft. Een aantal eeuwen terug was dit een minder vreedzaam gebied.

Galgenberg
Plaats waar misdadigers werden opgehangen. Deze plaats op een half uur gaans richting Geldrop gaf elke voorbijganger het signaal zich niet misdadig te gedragen in Geldrop. De gehangenen bleven net zolang hangen totdat de touwen doorgerot waren. Zodoende hingen er doorgaans een aantal lichamen.

We komen aan de rand van de Strabrechtse Heide in de richting van de A67. Daar is een plaats waar regelmatig reeën te zien zijn. Als u tenminste weinig lawaai maakt. Wij deden het rustig aan en dat werd beloond. Een ree hield ons scherp in de gaten, maar liet zich wel op de foto zetten. Een goede camera of een verrekijker is wel handig vanwege de afstand.

Ree
De ree heeft een zandgele tot roodbruine zomervacht, 's winters is deze meer grijsbruin tot zwart van kleur. Volwassen dieren hebben geen vlekken. Duidelijk zichtbaar is de witte tot gelige rompvlek. Bij mannetjes is deze vlek 's zomers vrij onduidelijk. De neus is zwart, en de kin is wit. De staart is vrij klein (twee tot vier centimeter lang) en enkel zichtbaar tijdens het ontlasten. 's Winters steekt bij het vrouwtje een bosje witte haren tussen de achterpoten naar achteren, dat op een staart lijkt.

Het volwassen mannetje (reebok) heeft een eenvoudig gewei, bestaande uit maximaal drie punten. Het gewei is maximaal 25 centimeter lang. 's Winters groeit het gewei, en de basthuid wordt afgeschuurd tussen maart en juni. Tussen oktober en januari wordt het gewei afgeworpen. Een enkele keer komen ook vrouwtjes (reegeit) met een gewei voor.

De ree heeft een kop-romplengte van 95 tot 140 centimeter, een lichaamsgewicht van 16 tot 35 kilogram en een schofthoogte tussen de zestig en de negentig centimeter.

Mannetjes zijn over het algemeen groter dan vrouwtjes. Mannetjes hebben gemiddeld een schofthoogte van 64 tot 67 centimeter, vrouwtjes van 63 tot 67 centimeter. Bron Wikipedia.

Het wordt langzaam donker. Een schitterende zonsondergang maken we mee. We moeten stevig doorlopen, want we moeten nog een kilometer of 5. We steken de A67 voor de tweede keer over. In de verte zien we Geldrop liggen.

A67
Rijksweg 67 is het Nederlandse deel van de E34. Deze autosnelweg loopt, komende van Antwerpen, van de Belgische grens bij Reusel via Eindhoven naar de Duitse grens bij Venlo. Hier gaat deze snelweg als Bundesautobahn 40 verder tot Dortmund. Vanaf knooppunt De Hogt tot knooppunt Leenderheide (beide bij Eindhoven) volgt de A2 de A67. Vanaf 31 januari 2009 zal het traject tussen De Hogt en Leenderheide A2 (hoofdrijbaan) of N2 (parallelrijbaan) heten en niet meer A67. Bron Wikipedia.

Via het bos gaat het richting Geldrop. Een mooi bos met veel paadje en een prachtig heide gebiedje net voordat we de wijk Coevering weer in lopen. Er staat een bordje met informatie. In het laatste daglicht lukt het nog net om een fatsoenlijke foto te maken.

Herstel van heideterreinen
In dit natuurgebied vinden maatregelen plaats om de heideterreinen te herstellen. De open plekken met heidevegetatie (dopen struikheide) raken namelijk steeds verder vergrast en begroeid met bomen.

Met het verdwijnen van de heide gaan ook de bijbehorende bijzondere diersoorten verloren, zoals de levendbarende hagedis, heikikker en diverse vlinders. Een ander aspect is dat hierdoor de landschappelijke waarde van het natuurterrein verandert.

De oorzaken van deze achteruitgang zijn:

Vermesting van de bovengrond door invloeden van landbouw en industrieverzuring door atmosferische depositie.het wegvallen van het oorspronkelijke gebruik van het terrein als weidegronden voor schapen.natuurlijke ontwikkeling. Stuifzand en heide horen tot de zogenaamde pioniervegetaties en raken onder de in Nederland voorkomende omstandigheden geleidelijk begroeid met bos.

Aangezien de planten- en diersoorten die horen bij heidevegetatie bedreigd worden, is besloten om de oorspronkelijke situatie te herstellen. De volgende maatregelen worden hierbij uitgevoerd:

plaatselijk verwijderen van bosopslag. Markante bomen blijven staan.selectief afplaggen van de vergraste en verrijkte bovenlaag. De bovenste centimetershumus worden met een graafmachine verwijderd, zodat een kiembed voor heideplanten ontstaat.

Door deze maatregelen zal de oorspronkelijke rijkdom van het heidegebied terugkeren!

We lopen een stukje door de wijk Coevering. Nu het bijna donker is lopen we liever door de bewoonde wereld. Toen de wijk Coevering gebouwd werd hadden de plannen voorzien in veel hoogbouw. De helft van de 10.000 geplande bewoners zou komen te wonen in hoogbouw/flats. Maar plannen worden soms gelukkig bijgesteld. Er werd uiteindelijk veel minder hoogbouw gebouwd. Toch is de wijk weleens een "monument van liefdeloosheid" genoemd.

Net na de eeuwwisseling zijn er plannen gemaakt voor het slopen van 4 flats aan de J. Carstenszweg. Deze 4 flats waren dringend aan renovatie toe, maar dat was een dure grap. Er was al geexperimenteerd met een renovatie bij de 5e flat die de mooie naam Raamveld kreeg. De J. Carstenszweg had een slechte naam, vandaar de nieuwe naam voor de gerenoveerde flat. Intussen woonden in deze flats veel buitenlanders en was er ook veel leegstand.

Zodoende werd besloten tot sloop en tot nieuwbouw in de vorm van laagbouw. Een heel nieuwe wijk, met een nieuwe naam (St. Cyr) en een heel nieuw park (Park St. Cyr) werd gebouwd. De nieuwbouw heeft zelfs een prijs gewonnen. kijk maar eens op www.geldrop-foto.nl bovenaan de linkerkolom.

Nieuwbouw St. Cyr
Op de locatie van een drietal gesloopte galerijflats is een plan ontwikkeld met een divers aanbod van woningtypes waaronder patiowoningen. De nieuwbouw geeft een nieuwe impuls aan de wijken de Coevering en Oranjeveld door een meer gedifferentieerde bevolkingsopbouw te creëren. Hiermee is mede het draagvlak voor het winkelcentrum en de nabijgelegen scholen verbreed.

Het plan wordt doorsneden door een tweetal nieuw aangelegde parken. Ten noorden van het park St Cyr is een strook geschakelde "lamelwoningen" in de duurdere prijscategorie met een dubbele oriëntatie gebouwd, waarbij een zijde is gericht op het achterliggende park.

De rode scheidingsmuren en de witte opbouwen spelen een sterk ritmisch spel. De ruime woning is ontworpen rondom een centrale patiotuin.

Ten zuiden van het park St Cyr is een fijnmazig grid met patiowoningen ontworpen strak gekoppeld aan de recent gerenoveerde galerijflat. De verkaveling is zo opgezet dat de woningen gegroepeerd zijn rondom een drietal groene hofjes waarbij het parkeren aan de achterzijde centraal wordt opgelost. Dit gebied wordt door het tweede park in twee delen opgesplitst. Ondanks de veelheid aan woningtypes vormt het gebied een sterke eenheid door de architectuur en het eenduidige materiaalgebruik. Bron van den Pauwert.

Dan lopen we nog even langs Winkelcentrum Coevering voor een ijsje bij Cafetaria de Coevering. Ook voor een kop koffie met gebak of een lekkere maaltijd kunt u hier terecht. Een mooie wandeling ligt weer achter ons.