Een gps wandeling van ruim 20 km bij Hoog Buurlo op de Veluwe. De weersverwachting is niet zo gunstig. Maar toch gaan we op pad. Gezien het terrein is deze wandeling niet geschikt voor de minder valide medemens.

Er is geen verkorting van deze wandeling. Maar deze wandeling is zeker wel de moeite van het lopen waard.

Mooie brede paden afgewisseld met smalle paden. Heuvelachtig en dan weer vlak. Vergezichten. Kortom een mooi gebied om eens te gaan wandelen. Goede schoenen zijn een must gezien de ondergrond.

Onderweg naar de parkeerplaats kwam ik een alternatieve parkeerplaats tegen die in het bos gebied ligt. Dus maar afgeweken van het plan wat ik gemaakt had. En dat zou deze wandeling wel meer gebeuren.

Na de eerste paar mooie paden komen in een open stuk. Wow. Wat kan je hier ver weg kijken.

Hoog Buurlo
Hoog Buurlo, parel op de Veluwe Hoog Buurlo is een van de weinige plekken op de Veluwe waar het Veluws landschap de afgelopen eeuwen goed bewaard is gebleven. Het gehucht ademt de cultuur van het heidelandschap en laat zien hoe er eeuw na eeuw geleefd is op dit deel van de Veluwe.

Een schaapskudde, schaapskooien, schapendriften, maar ook voormalige eikenhakhoutbossen en statige beukenlanen vertellen het verhaal van een authentiek en bijzonder gaaf landschap. leerlooierijen gingen over op een synthetische looistof, die beter en goedkoper was. Voormalige eikenhakhoutbossen zijn vandaag de dag te herkennen aan de stobben waaruit meerdere eiken groeien en aan boomstammen met een schuine voet.

De Veluwe
ieder jaargetijde anders!Tussen de Randmeren, de IJssel en de Rijn strekt de eindeloze Veluwe zich uit. Een gebied met heel verschillende landschappen. Veel natuur, bos en heide, maar ook uiterwaarden en stuifzand. Op de fiets voel je echt hoe eindeloos groot de Veluwe is. Dan zie je een Schaapherder met zijn kudde of stuit je plotseling op een edelhert of everzwijn. Dan kom je langs grafheuvels, watermolens en eeuwenoude landgoederen en kastelen. En natuurlijk kun je overal terecht voor een drankje of hapje. Voor meer informatie, kijk op www.develuwe.nl

Bij de start staat al de nodige informatie over het gebied wat we vandaag gaan bewandelen. Er staat te lezen dat sommige paden zijn geblokkeerd. Dit is gedaan voor de dieren. Je kan er met enige moeite wel door maar dat doen we natuurlijk niet. Immers proberen we een goede wandeling op te leveren waarbij je geen gekken dingen hoeft te doen om de wandeling na te lopen.

Ook nu weer blijkt wel dat het handig is om met een GPS te wandelen. Ondanks de getekende route wijken we er toch weer vanaf. Maar wat geeft het ook. De route is maar een leidraad.

Hieronder de volledige tekst die bij de start over de bospaden die “afgesloten zijn”

Afgesloten bospaden
Staatsbosbeheer heeft enkele paden op de heide bij Hoog Buurlo verwijderd, voornamelijk paden die op de rand of dichtbij het bos en de heide liggen. We doen dit om daar meer rust te krijgen met als gevolg dat herten en wilde zwijnen zonder verstoring het bos uit kunnen komen en gaan grazen op het open heideterrein.

U zult, als wandelaar of fietser hierdoor vaker het wild kunnen zien, niet alleen in de schemer maar ook overdag. Daarnaast zijn er ook veel vogelsoorten die het plezierig vinden om in een rustige bosrand hun nest te kunnen bouwen.

Boswachter Paul Suurmond

Even pauzeren bij een bankje. Je kan niet om deze waarschuwingen heen. Dit is duidelijk militair terrein. Niet toegankelijk of toch wel. Na wat lezen blijkt dat je er wel mag lopen maar tussen de blauwe paaltjes. Ik besluit toch een poging te wagen omdat i kweet dat hier een oefendorp ligt.

Maar helaas. Na een stuk gelopen te hebben wordt je toch netjes verteld door middel van borden dat het niet de bedoeling is het dorp te betreden. Dan maar dezelfde weg terug en de originele route volgen. Anders moeten we wel een heel ver stuk omlopen. Het militair terrein is groot. Groter dan ik dacht want later worden we weer gedwongen anders te lopen dan dat we van plan waren.

Eigenlijk zou men ook bordjes moeten neer zetten om je eigen afval mee naar huis te nemen. Helaas lag er bij dit bankje afval van anderen mensen. Er stond dan wel geen afvalbak maar om dan je afval maar in de natuur te dumpen gaat wel te ver. Neem gewoon een plastic zakje mee voor je afval en gooi het bij thuiskomst weg denk ik dan.

Goed om me heen kijkend valt er weer van alles op. Vogels, kikkers en diverse insecten. Zo ook de sint jacobsvlinder. Na wat pogingen bleef dit exemplaar lang genoeg stil zitten om er een mooie foto van te maken.

Even op wikipedia gekeken voor meer informatie.

Sint-jacobsvlinder
De sint-jacobsvlinder (Tyria jacobaeae) is een dagactieve nachtvlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae), onderfamilie beervlinders (Arctiinae).

De vlinder komt niet alleen in Nederland, België en de rest van Europa voor, maar ook in West- en Centraal-Azië en is ingevoerd in Nieuw-Zeeland, Australië en Noord-Amerika om daar jakobskruiskruid te bestrijden. De sint-jacobsvlinder heeft als leefgebied zandgrond, waar zijn waardplanten, het jakobskruiskruid en enkele andere kruiskruidsoorten voorkomen.

De lengte van de vleugel is 16-21 millimeter. De vliegtijd is van april tot en met begin augustus. De rups van deze vlinder heet de zebrarups. Deze naam is afkomstig van de typische strepen op het lijf.

De giftige bestanddelen van het jakobskruiskruid maken de rups oneetbaar, die daardoor beschermd wordt. De rups raakt het gif dat hij met zijn maaltijden van het jakobskruiskruid binnenkrijgt niet kwijt, in tegendeel het wordt geconcentreerd en doorgegeven aan de vlinder die daardoor eveneens oneetbaar wordt. Dit zie je wel vaker bij felgekleurde insecten.

Eindeloze Veluwe
De omgeving van Radio Kootwijk kenmerkt zich naast uitgestrekte bossen door een grote oppervlakte sterk glooiende heidevelden en zandverstuivingen.

Een natuurgebied dat zijn weerga niet kent: zeldzame korstmosvegetaties, edelherten, wilde zwijnen, de raaf, nachtzwaluw, tapuit en de klepekster. Maar ook uitgestrektheid, vergezichten, monumentale gebouwen, het heideven de Gerritsfles en de eeuwenoude bos- en bewoningskern Hoog Buurlo.

In november 2013 heb ik een andere wandeling gemaakt die ook langs radio kootwijk komt. Nu komen we van een andere kant. Het blijft apart om een enorm gebouw zo midden in de natuur te zien. Vandaag waren er Veluwe fotodagen. Het was er een drukte van belang. Men kon uitleg krijgen over hoe nou de juiste instellingen te hebben voor het maken van die ene speciale foto. Ik persoonlijk ben daar niet zo van en we lopen dus maar door. Wat ik wel grappig vond was dat er een toilet gebouw stond die verhuurt werd door Marco schimmel.

Eindelijk! Na al heel vaak omgewoelde grond te hebben gezien op de Veluwe komen we ze dan in het echt tegen. En dan nog niet eens in het bos maar juist aan de bosrand. We zagen al verschillende mensen foto’s maken. Maar niet meteen in de gaten hebbende dat er wilde zwijnen waren.

Wat gaaf om ze een keer in het echt te zien. Na wat heen en weer gelopen te hebben besluiten de zwijnen over te steken en wat grappig dat ze dat doen ter hoogte van een verkeersdrempel. En dat gewoon overdag.

Maar ik heb er geen goed gevoel over. Het zou toch zo moeten zijn denk ik dat die beesten mensenschuw zijn? Vlak achter ons was een talud. Daar stonden nog meer zwijnen met nogal wat jongen. Het waren er behoorlijk wat. De nodige foto’s gemaakt. Blij dat ik ze toch een keer in het echt gezien heb. Later zouden we nog een keer zwijnen tegen komen die wel in het bos liepen. In het hotel kregen we te horen dat de zwijnen gevoerd worden door mensen en dat ze dus gewend zijn geraakt. En dat verklaard dan ook waarom ze zo kalm bleven.

Het wild zwijn
Het wild zwijn is een krachtig zoogdier, dat qua uiterlijk veel op het varken lijkt. Het dier heeft een donkere borstelachtige vacht die 's winters langer is en hij heeft een dikke ondervacht. Het volwassen mannetje, keiler genaamd, heeft twee slagtanden, die door jagers "houwers" worden genoemd. Deze slagtanden zijn twee hoektanden in de onderkaak, die naar boven gericht staan. Ook de bovenste hoektanden zijn sterk ontwikkeld en wijzen omhoog. Over de borstkas heeft het mannetje een vier centimeter dikke laag kraakbeen, die dient als bescherming voor de longen en het hart in gevechten.

Mannetjes worden groter dan vrouwtjes. Een mannetje wordt gemiddeld 105 tot 167 centimeter lang, 64 tot 109 centimeter hoog en 33 tot 148 kilogram zwaar. De staart kan 17 tot 30 centimeter lang worden. In het oosten van Duitsland zijn mannetjes aangetroffen van bijna 200 kilogram zwaar en tot 185 centimeter lang. Het recordgewicht staat op 230 kilogram.

Oog in oog met een volwassen wild zwijn
Een vrouwtje wordt gemiddeld 100 tot 146 centimeter lang, 59 tot 89 centimeter hoog en 30 tot 80 kilogram zwaar. De staart van het vrouwtje wordt 16 tot 28 centimeter lang.

In het noorden van Europa worden zwijnen zwaarder dan in het zuiden. Door kruisingen met grote verwilderde varkens worden zwijnen zelfs nog groter. Oudere zwijnen zijn zwaarder dan jongere dieren. Het lichaamsgewicht is ook afhankelijk van de leefomstandigheden, in goede omstandigheden kan het gewicht vrij snel verdubbelen.

Tien procent van de wilde zwijnen in het noordwesten van Europa hebben genen van tamme varkens. De bewuste genen zouden ze hebben gekregen in de jaren 00, waarschijnlijk na kruising met gefokte wilde zwijnen, die op hun beurt vaak met tamme varkens werden gekruist.

Gedrag
Een troep wilde zwijnen op zoek naar voedsel. Wilde zwijnen zijn in de schemering en 's nachts actief. Het zijn alleseters, ze eten voornamelijk plantaardig voedsel zoals eikels, kastanjes, knollen en groene plantendelen, maar ook dierlijk voedsel als aas, regenwormen, insectenlarven en knaagdieren. Er zijn meldingen dat ook hertenkalveren ten prooi vielen.

Meestal wroeten ze met hun gevoelige snuit in de bosbodem. Door dit gewroet komt de minerale ondergrond vrij waardoor bepaalde zaden beter ontkiemen. Wilde zwijnen leven in kleine groepen, "rotten" genaamd, bestaande uit vrouwtjes met hun jongen en één- en tweejarige zwijnen. Keilers leven daarentegen meestal solitair. Onvolwassen mannetjes kunnen zich soms in los groepsverband ophouden. Ze zijn redelijk honkvast. In Polen trekken de dieren in de lente uit de bossen naar maisvelden en andere landbouwgebieden, waar ze tot in de herfst blijven.

Zwijnen kunnen in gevangenschap 15 tot 20 jaar oud worden, in het wild 8 tot 10 jaar.

Radio Bandoeng
Bouw zenderpark: In 1917 stond er al een zend-/ontvangstation voor draadloze telegrafie op de langegolf op de hoogvlakte Malabar nabij Bandoeng op het Nederlands-Indische eiland Java, voor contact met het moederland. Er moest ook nog een tegenhanger in Nederland worden gebouwd. Na bestudering van verschillende locaties viel de keuze op een stuk Veluwe, een dunbevolkte landstreek. In de beginjaren werd de zender nog "Radio Hoog Buurlo" genoemd, naar het meest nabijgelegen gehucht. Ook werd zowel voor het dorp bij de zender als voor de zender zelf de naam "Radio Assel" gebruikt, eveneens naar een dichtbijgelegen plaats.

Het stuk bos en heide van in totaal 450 hectare groot, aangekocht van Staatsbosbeheer, was in 1917 nog geheel ongeëxploiteerd. Er liep nog geen directe wegverbinding, wat de exploitanten er eind 1918 toe bewoog een smalspoor aan te laten leggen naar halte Assel aan de Oosterspoorweg, waardoor voor de aanvoer van bouwmateriaal verbinding was met de rest van Nederland. Het terrein werd geëgaliseerd, wat inhield dat alle begroeiing werd verwijderd om zo een ongestoorde 'zendcirkel' te kunnen hebben. Toen het goederenvervoer intensiever werd, werd ook een (normaal) spoor aangelegd naar Station Kootwijk, eveneens aan de Oosterspoorweg. Dit spoor bleef tot 1947 bestaan. Tegenwoordig is het tracé van deze spoorlijn een geasfalteerd pad: het westelijke deel van de Radioweg.

Er werd een grote antenne gebouwd, bestaande uit koperen kabels die met elkaar verbonden waren en die hingen aan zes 212 meter hoge masten, en koperen kabels onder de grond.

In het hart van dit systeem werd een radiostation gebouwd. Dit werd ondergebracht in een gebouw van gewapend beton, ontworpen door de Amsterdamse architect Julius Luthmann (1890-1973).

De architect, Julius Luthmann, heeft zich voor het ontwerp van het hoofdgebouw, Gebouw A, laten inspireren door een sfinx. De vorm van een sfinx is erin te herkennen; vanwege de vorm en grootte wordt het gebouw soms ook 'de kathedraal' genoemd.

Monument 1940-1945
Dit monument herdenkt de vier medewerkers van Radio Kootwijk die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen. De tekst op de gedenksteen luidt:
"1940 - 1945
J.D. SUYLING
G.A. MEERHOF
C.F. THOMAS
J. STEL."

Recht onder op de gedenksteen staat onder staande tekst.

"GIJ ZIJT HET
DIE EEN VLAM AANSTEEKT
WAARIN DE TOEKOMST LACHT".

Het in 1947 onthulde, monument is vervaardigd ter herinnering aan vier in de oorlog omgekomen werknemers van Radio Kootwijk. De verzetsman Jan Suyling bouwde zenders die operationeel moesten worden in geval van een Duitse verwoesting van het zendstation Radio Kootwijk. Helaas werden deze zenders ontdekt. Suyling dook onder, maar werd verraden door de Nederlandse SS-er Van der Wal. Op 2 december 1944 werd hij gefusilleerd.

Bijzonder monument op deze plaats.

Weer een monument wat te maken heeft met Radio Kootwijk. Wat zoekwerk op internet levert weer meer informatie op. Het blijkt dat er op de wereldbol een ster staat die al twee keer gestolen is. De ster is zelfs ongeschonden door tweede Wereld Oorlog gekomen.

Maar na 75 jaar zonder problemen er bovenop gestaan te hebben zijn er toch mensen geweest die meenden dat de ster er maar vanaf moest. Vandalisme dus. Op alle vier de vlakken staat een tekst. Op een van die vlakken staat:

Ter herdenking van het 10 jaar gebruik der verbindingheeft het personeel van het zendstation gezamenlijk het granieten door de natuur aan Kootwijk geschonken monument naar deze plaats verlegd ten einde dien belangrijke datum in eeuwigen steen voor het nageslacht te bewaren.

De eerste radiotelegrafieverbinding komt tot stand op 5 mei 1923
Na uitvoerig onder zoek door PTT-ingenieurs blijkt het mogelijk om de 12000 km tussen Nederland en de Indische archipel te overbruggen met radiotelegrafie via de lange golf (morseseinen).

We komen bijna in Hoog Buurlo aan. Door de bomen heen zie je al dat het een glooiend landschap is. Mooie vergezichten. Eerst nog een bordje fotograferen met onderstaande tekst erop.

Beukenbos
Al eeuwenlang staat er op deze plek een beukenbos. Vooral in het voorjaar is het beukenbos prachtig van kleur en in de zomer blijft het er heerlijk koel. De stam van de beuk verdraagt geen zonlicht. De beuk heeft daarom een dicht bladerdak, zodat de stam is beschermd tegen de felle zon en er maar weinig zonlicht op de bodem komt. Er is daarom ook nauwelijks ondergroei in een beukenbos.

De stam van oudere beuken biedt door de grillige vormen en holtes veel ruimte voor vogels en insecten. Dode beuken vormen een belangrijke bron van leven voor allerlei insecten en schimmels. De insecten worden gegeten door vogels en uit de schimmels die het dode hout verteren ontstaan prachtige zwammen. Ongeveer 30% van al het leven in het bosecosysteem is afhankelijk van dood hout.

We hebben er nu al ruim 19 km opzitten. Maar wat geeft het. Het is een mooi gebied om te wandelen en onderweg is er genoeg te zien.

Gelukkig staan er hier voldoende banken om even te zitten en te genieten van het uitzicht. Nou snap ik ook waarom dit Hoog Buurlo heet. Geweldig wat kan je hier ver weg kijken.

Cultuur van het heidelandschap
Cultuur van het heidelandschap. Om een bestaan te kunnen opbouwen op de droge zandgronden was de beschikking over mest van cruciaal belang. De schaapskuddes zorgden daarvoor. Overdag graasden de schapen op de uitgestrekte heidevelden. De nacht brachten ze door in de schaapskooi waar de mest werd verzameld. De mest van de schapen vermengde zich met zandhoudende heideplaggen die op de bodem van de kooi werden gelegd.

Dit mengsel werd op de akkers gebracht om ze vruchtbaarder te maken en om het water beter vast te houden op de droge zandgronden. De schaapskooi, ook wel potstal genoemd, werd verdiept gebouwd, zodat het mogelijk was om een dik pakket mest en heideplaggen op te slaan. Het eind van deze cultuur, kwam rond 1900 in zicht. Door de uitvinding van de kunstmest was schapenmest niet meer noodzakelijk. Schaapskuddes verdwenen daardoor langzaam uit het landschapsbeeld .en ook de heidevelden waren niet meer nodig. Door bebossing in de 20e eeuw zijn veel heidevelden verdwenen.

Reconstructie cultuurhistorisch landschap Op weinig plekken op de Veluwe is in het landschap de historie van de Veluwe nog zo duidelijk af te lezen als in Hoog Buurlo. Schaapskooien en een kudde Veluwse heideschapen, een akker, schapendriften en heidevelden zijn hier nog allemaal aanwezig. Om dit beeld vast te houden heeft Staatsbosbeheer tussen 2006 en 2009 werkzaamheden uitgevoerd ter verbetering van het landschapsbeeld. Ook zijn er zijn twee wandelroutes uitgezet: een korte wandeling van ca. 4,5 km die uitsluitend door Hoog Buurlo gaat met onderweg informatiebordjes op interessante punten, en een lange wandeling van ca. 12 km die behalve door Hoog Buurlo ook over de Hoog Buurlose heide en langs Radio Kootwijk loopt.

Meer informatie
Wilt u meer weten over Hoog Buurlo of andere gebieden van Staatsbosbeheer?
Kijk dan op www.staatsbosbeheer.nl en www.hoog-buurlo.nl.

Wat een leuke plek om even te rusten. Ondanks dat we dicht bij de auto zijn en al ruim 4 uur gelopen hebben met de nodige stops om teksten te lezen en foto’s te maken stoppen we hier ook even. Gewoon omdat het mooi is. En dan zijn we maar een goed uur van Eindhoven.

Eigenaren van Hoog Buurlo
Monniken, kanunniken, de Oranjes, een baron en tenslotte Staatsbosbeheer; allen zijn, zé eigenaar geweest van Hoog Buurlo of zijn dat, in het geval van Staatsbosbeheer, nog steeds. In de 9e eeuw ria Chr. wordt het bos Burlohe genoemd in een eigendomsdocument van de abdij van Lorsch (Hessen, Duitsland). Enkele eeuwen later heeft het kapittel van St. Marie uit Utrecht Hoog Buurlo in eigendom.

Uit deze periode, tot omstreeks 1700, zijn documenten bewaard gebleven over de inkomsten van de tienden. Het was gebruikelijk om gronden te verpachten in ruil voor tienden, waardoor de pachter verplicht werd elk jaar een tiende van de opbrengsten af te staan aan de eigenaar.

Vanaf 1700 wordt Hoog Buurlo onderdeel van het jachtterrein van Paleis Het Loo. Officieel wordt de Heerlijkheid Het Loo uitgebreid met het 'Erff Hoogh Burel’.

Met tussenkomst van de Fransen wordt het bezit in 1845 verkocht aan een particulier. In 1849 wordt de adellijke familie Van Verschuer eigenaar van Hoog Buurlo. Zij geven Hoog Buurlo een meer landgoedachtig karakter door de aanplant van de beukenlanen. Vanaf 1949 is Staatsbosbeheer eigenaar van het gebied.

Hoog Buurlo, niet zomaar een naam Veldboerderijen plaatsnamen kennen vaak een historische achtergrond: vaak is de naam te herleiden naar een vroeger gebruik, een landschappelijk karakter of een functie. Zo heeft de naam Hoog Buurlo ook een historische betekenis. ‘Buur’ vindt zijn oorsprong in het zeer oude ‘burja’ dat ‘kot’ betekent. Het Middelnederlandse ‘cate’ of ‘cote’ betekende ‘huisje’ of ‘hut’ en kreeg later de betekenis ‘bouwsel, huis of bebouwing'.

‘Lo(o)’ is een veel voorkomend naamelement op de Veluwe en kent zijn oorsprong in het Germaanse ‘lauha’, dat ‘bosje op hoge zandgrond’ betekent. Het later gebruikte lo(o) kreeg meer de algemene betekenis van ‘bos’ of ‘open plek g in het bos'. Buurlo was dus ‘een bij een gebouw of huis gelegen bos op hoge zandgrond'. De latere toevoeging ‘Hoog' onderstreept nog eens extra de hoge ligging van Hoog Buurlo.

In Hoog Buurlo staan twee huizen: vroeger in gebruik als boerderij en als boswachterswoning. De plek waar de boerderij staat is al lang bebouwd geweest. In 1630 gebruikte de cartograaf Nicolaes van Geelkerkcken de schoorsteen van de toenmalige boerderij als ijkpunt voor het maken van de kaart met daarop de markegrenzen.

Hoog Buurlo is gelegen op de westelijke rand van de oostelijke stuwwal van de Veluwe. Het oude Veluwse landschap heeft haar huidige vorm te danken aan ijs, water en wind. Door ijsmassa's vanuit Scandinavië zijn in de voorlaatste ijstijd, ongeveer 200.000 tot 125.000 jaar geleden, de huidige stuwwallen in het landschap gevormd. Nadat het ijs gesmolten was bleven uitgesleten dalen en opgeworpen heuvels achter. Door de dalen en de heuvels zijn er grote hoogte- verschillen ontstaan. De kern van Hoog Buurlo ligt op 73 meter boven NAP, maar slechts twee kilometer naar het westen is het verschil in hoogte al 30 meter lager.

Vandaag zijn we al meerdere keren van de gemaakte route afgeweken. Soms omdat het gewoon moest en een enkele keer omdat ik zelf besluit iets anders te doen dan dat ik eigenlijk van plan was. En ook nu er voor gekozen om een ander pad in te gaan dan de bedoeling was. En dan kom je toch weer iets bijzonders tegen. Een leemkuil.

Leemkuil
Het 'watertje' dat u voor u ziet, is één van dé leemkuilen van Hoog Buurlo. Leemkuilen zijn vaak opvallende en verrassende elementen in een bosgebied. Ze zijn ontstaan door het afgraven van leem uit de bodem. Leem werd onder meer gebruikt voor de fabricage van bakstenen voor woningen, maar ook vóór het beter begaanbaar maken van boswegen en erven bij boerderijen.

Na de afgraving bleef de leemkuil roerloos in het landschap achter. Doordat de keileemlaag in de bodem nauwelijks water doorlaat blijft er water staan. De combinatie van schaduwrijk bos en water zorgt voor een mooie drinkplaats voor vogels en zoogdieren.

Niet veel verder komen we voor de derde keer vandaag wilde zwijnen tegen. Een moeder met drie jongen. Ze hebben ons niet in de gaten, tenminste dat denk ik dan. Het is te dicht begroeid om een fatsoenlijke foto te maken.

Maar als je goed luistert in het bos heb je kans dat je ze tegen komt.

Dit was wederom een wandeling die er mag zijn. Met zijn ruim 19 kilometer een lange wandeling. Maar wel een die veel in zich heeft. Gewoon gaan lopen op je gemak en je bent een mooie ervaring rijker. Neem voldoende eten en drinken mee voor onderweg.

Er is een horecagelegenheid onderweg bij Radio Kootwijk maar als je de wandeling links om loopt dan kom je de horeca pas tegen het einde tegen. En als je besluit links om te gaan krijg je het mooiste van de wandeling op het einde.

• http://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-jacobsvlinder
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Wild_zwijn
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Radio_Kootwijk_(zender)

POI's

• Bank Buurlo 1 N52.1451 E5.8612
• Bank Buurlo 2 N52.1598 E5.8474
• Beukenbos N52.1788 E5.8441
• Hallo Bandoeng N52.1772 E5.8335
• Hoog Buurlo N52.1786 E5.8463
• Leemkuil N52.1770 E5.8515
• Monument N52.1771 E5.8333
• Radio Kootwijk 1 N52.1746 E5.8275
• Schuilplaats N52.1581 E5.8803
• Start/finish/parkeerplaats N52.1783 E5.8557