Het is de nog vroeg in januri 2015. Na alle sneeuw en nattigheid is het vandaag helder en zonnig. Dat is ook te merken op de weg. Sommige wegdelen zijn gewoon een ijsbaan.

Zonder ongelukken bereik ik de parkeerplaats. Maar ook op de eerste kilometer wandelen is het glad. Daarom loop ik maar langs het asfalt over het zand. Meer grip en minder kans op uitschuivers.

Na een 100 meter komt De Sevensmolen in zicht. De molen staat er in het vroege ochtendlicht schitterend bij.

Sevensmolen
In 1891 gebouwd door Adriaan Mulders-Hamer (NI) en in 1900 aangekocht door de familie Sevens. Er nog graan gemalen tot 1969. Sinds 3 februari 1997 eigendom van de gemeente Bocholt. De molen is een unieke stenen grondzeiler met conische bakstertën romp. Aan de grond heeft de molenromp een diameter van 5 m.

De hoogte van de kuip boven het maaiveld is 9,65 m. De gelaste roeden hebben een lengte van 24 m en zijn volledig uit metaal. De molen werd gerestaureerd in 2003 - 2004 door de firma Adriaans uit Weert en maaivaardig opgeleverd op 12 maart 2004. Oe kleine grondzeiler kan tot 300 kilo graan per dag malen.

Iedere tweede en vierde zaterdag van de maand van 13.00 tot 18.00 uur kan je maaldemonstraties bijwonen, Het hier geleverde graan wordt kosteloos tot dierenvoeding vermalen,

In 1997 - 1998 werd het molenhuis, met financiële steun van de gemeente Bocholt, door leden van de Heemkundige Kring van Kaulille en met hulp van een aantal vrijwilligers gerenoveerd. Het is nu de thuisbasis van deze vereniging.

Kaulille is een dorpje waar je snel doorheen loopt. Op de vroege zondag is nog weinig open. Op de bakker na. Want daar is het doorgaans vrij druk. Ik loop het dorp weer uit om de bossen in te gaan.

Het is er nat en vrij modderig. Dat komt doordat er onlangs gerooid is. De paden zijn kapot gereden en de sneeuw en nattigheid van de laatste tijd helpt niet echt. Dus is het soms door flinke plassen stappen. 

De zon schijnt vrolijk tussen de bomen door. Zodoende kan een een aantal mooie plaatjes schieten.

Kaulille
Kaulille (Limburgs: Kauwelil) is een dorp in de Belgische provincie Limburg en een deelgemeente van Bocholt.

De naam Kaulille zou afkomstig kunnen zijn van kauw, lil (linde), en lo (bos), dus: Lindenbos waarin kauwtjes huizen.

De oudste overblijfselen van menselijke bewoning van Kaulille zijn de grafheuvels uit de Bronstijd (1200-300 v.Chr.). De grafvondsten kan men bezichtigen in het molenhuisje van de Sevensmolen.

Het oudst gedateerde document waarin de gemeente Caulill vermeld staat, stamt uit het jaar 1259. Daarvoor is er meer dan waarschijnlijk reeds bewoning geweest in Kaulille. Het gebied rondom Kaulille was echter een ontoegankelijk gebied met magere en schrale zandgronden.

Het mogelijk dat er het jaar 1259 al kerkjes in dit gebied hebben gestaan. Deze waren echter van een matige kwaliteit en doorgaans in dezelfde materialen opgetrokken als de lemen boerderijtjes. Vandaar dat zij maar een beperkte levensduur hadden. Er zijn weinig of geen restanten of sporen van gevonden.

Vanaf 1303-1304 is er sprake van de parochie Kaulille. Een klein deel van de toren van de huidige Monulphus- en Gondulphuskerk dateert mogelijk nog uit die tijd. Later werd een gotische kerk en toren gebouwd. De huidige kerk stamt uit 1932, maar de gotische toren bleef behouden.

Kaulille was geen heerlijkheid, het was rechtstreeks eigendom van de Graaf van Loon. In 1356 werden de woeste gronden (gemeynt) aan de inwoners uitgegeven.

Kaulille was van de 17de, tot de 19de eeuw een centrum van de teuten. De teuten waren rondreizende handelaars, die hun handelsgebied uitbreidden tot Noord-Holland, Duitsland en zelfs Denemarken. In de winter vervaardigden zij hun goederen of kochten deze in (elleteuten maakten stof, koperteuten betrokken hun waren onder meer in Denemarken, enz.). 's Zomers werden deze goederen dan verkocht. Na hun trektochten hielden ze dan een groot feest in het Keizershof, een teutenafspanning uit 1555.

In de tweede helft van de 18e eeuw werden de inwoners van Kaulille geconfronteerd met de befaamde bokkenrijders. Deze schrokken er niet voor terug om de dorpskerk leeg te plunderen. Het waren de inwoners van Kaulille die hen in 1789 hielpen arresteren.

In de Middeleeuwen en de nieuwe tijd beschikte Kaulille zoals een aantal andere kempische dorpen over een schans waarvan de contouren nog steeds vanuit de lucht zichtbaar zijn in de buurt van de Schansweg. Op de schans was ook de pastorie gevestigd. Pas in 1870 werd, dicht bij de kerk, een nieuwe pastorie gebouwd.

Een schans is een oud militair verdedigingswerk. Meestal werd een schans gemaakt van afgegraven aarde en werd er een gracht omheen gegraven. Een schans betekent tegenwoordig in het algemeen een (militair) versterkte plek.

Schansen werden ook gebruikt door de bevolking in gebieden die bedreigd werden door plunderende troepen. Het betrof dan eveneens een verdedigbaar omgracht terrein in een doorgaans ontoegankelijk gebied, waar de plaatselijke bevolking haar toevlucht kon zoeken in tijden van gevaar.

Tijdens de beloken tijd werd de pastoor van Kaulille vervolgd. Hij werd van 1798-1800 verbannen naar het eiland Ré.

Op het einde van de 19de eeuw kende Kaulille een forse bevolkingstoename door de komst in 1879 van buskruitfabriek Cooppal, de in de volksmond genoemde Poeierfabriek, het latere PRB (Poudreries Réunies de Belgique). Deze fabriek ging failliet in 1990. Ook de oprichting in de tweede helft van de jaren 30 van een legerkazerne van het Bataljon Grenswielrijders Limburg, plaatselijk beter bekend als de "Grenswacht", bracht nieuwe inwoners naar Kaulille.

Kaulille fuseerde in 1977 met Bocholt.

De wereld om mij heen is nog kaal. De akkers zijn leeg, de bomen nog zonder bladeren. een enkele vogel komt voorbij, verder is het uitermate rustig. Het is heerlijk wandelweer, toch kom ik niemand tegen.

Bocholt adopteerd de geelgors
De gemeentelijke adviesraad voor Natuur en Milieu, het Regionale Landschap Lage Kempen, de gemeente Bocholt, Natuurpunt vzw en de Wildbeheerseensheid werken samen aan het beschermen van de geelgors en aan de instandhouding van zijn leefgebied. Dit doen we onder andere door het aanplanten en het onderhouden van houtkanten en door het inzaaien van graanakkers.

Door het afsluiten van beheersovereenkomsten voor het aanleggen van graanstroken en overwinterende stoppelvelden, zorgen we ervoor dat er ook tijdens de winter voor de geelgors voldoende voedsel voorradig is.

Ook de geelgors zie ik niet. Ondanks dat er extra maatregelen voor deze vogel zijn genomen. Het is leuk dan er onderweg zo nu en dan waar borden met informatie staan. 

Als ik verder loop kom ik langs de fotogenieke Warmbeek.

Warmbeek
De Warmbeek ontspringt bij Neerpelt. Later gaat de Warmbeek over in de Tongelreep welke een zijrivier is van de Dommel. De Warmbeek stroom vanaf Neerpelt richting Valkenswaard en Aalst (Tongelreep) naar Eindhoven waar het bij Aalst met de Dommel samengaat.

De Warmbeek (Tongelreep) is een van de helderste rivieren van Vlaanderen en Noord-Brabant. Ze stroomt over een grote lengte door natuurgebieden. De belangrijkste daarvan zijn: Warmbeekvallei, Warande, Achelse Kluis, Leenderbos, Valkenshorst (met visvijvers) en de Genneper parken.

De Warmbeek/Tongelreep is cultuurhistorisch belangwekkend. De visvijvers, de Achelse Kluis, de vloeivelden, het klooster Catharinadal en het Kasteel Genenbroek te Achel zijn met deze beek verbonden.

In januari 2015 schreef ik: "Wel blijft er nog een vraag over. Tijdens deze wandeling kwam ik langs een groot water, waarschijnlijk een afgraving. Hekwerk en bomen zorgen ervoor dat je niet in het buurt van het water kunt komen. Later was er een stuk hek weg zodat ik kon genieten van een mooie uitzicht. Weet iemand hoe deze plas heet en waarom hij ontstaan is? Dan zou ik dat graag vernemen." 

Die vraag wordt al een maand later door Ad beantwoord. Hij had deze wandeling ook gelopen en wat rondgevraagd. Het blijkt een afgraving zonder naam te zijn waar 40 jaar lang grindzand gewonnen is. In 2010 is het bedrijf gestopt omdat de eigenaar overleden is en zijn zoon geen "goesting" in het bedrijf had. De afgraving is net zo diep als het oud is, namelijk 40 meter. Dus is het geen goed idee om hier te gaan zwemmen. Bedankt Ad.

In het laatste gedeelte van de wandeling kwam in nog een aantal fotogenieke paddenstoelen tegen.

Gele aardappelbovist
De gele aardappelbovist (Scleroderma citrinum, synoniem: Scleroderma aurantium) is een schimmel uit de familie Sclerodermataceae.

Het vruchtlichaam heeft een doorsnede van 5-10 cm en is half bol- of knolvormig, maar vaak afgeplat aan de bovenkant. Het oppervlak is ruw met hoekige schubjes. De kleur varieert van geelachtig tot okerkleurig. Snijdt men het vruchtlichaam door, dan blijkt er een dikke, witachtige schil, het peridium, te zijn met vaak een roze waas. Daarbinnen zit de purperzwarte sporenmassa. Deze bovist heeft geen steel of slechts een korte, steelachtige basis.

De 15 kilometer vlogen voorbij. Het is heerlijk om zo vroeg in het jaar al op pad te zijn. Als de zon dan schijnt en het is een hele dag droog blijft heb je niets te klagen.

En het voordeel van een korte wandeling is dat je voor het donker is weer thuis bent en nog tijd hebt om de wandeling gedeeltelijk uit te werken.

Mocht u deze wandeling gaan lopen dan wens ik u alvast veel wandelplezier.

Geraadpleegde websites:

• http://nl.wikipedia.org/wiki/Kaulille
  
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Schans_%28verdedigingswerk%29
  
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Tongelreep_(rivier)
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Gele_aardappelbovist

POI's

• Geelgors N51.1882 E5.4905
• Picknickplaats N51.2096 E5.5064
  
• Sevensmolen N51.1875 E5.5138
  
• Start/finish/parkeerplaats N51.1860 E5.5127
  
• Uitzichtspunt N51.2066 E5.5181
  
• Warmbeek N51.1843 E5.5006